تاثير آموزش مديريت استرس به شيوه‌ي شناختي -رفتاري همراه با تجسم مثبت بهبودي بر كيفيت زندگي و سلامت عمومي بيماران مبتلابه سندرم روده تحريك‌پذير

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش مديريت استرس به شيوه‌ي شناختي-رفتاري همراه با تجسم مثبت بهبودي بر كيفيت زندگي و سلامت عمومي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون، پي گيري و گروه كنترل بود. جامعه پژوهش حاضر زنان مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير شهر تهران بود كه 30 نفر از آن ها بر اساس مصاحبه باليني، تشخيص متخصصين داخلي و گوارش و پرسشنامه‌اي كه علائم سندرم روده تحريك پذير را مي‌سنجد، به شيوه در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و آزمايش (هر گروه 15 نفر) تقسيم شدند. افراد گروه آزمايش در 10 جلسه‌ي هفتگي 90 دقيقه‌اي تحت آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري  همراه با تجسم مثبت بهبودي قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل مداخله‌اي را دريافت نكردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير گرول و همكاران و پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ در دو مرحله قبل و پس از مداخله جمع‌آوري شدند. در اين پژوهش براي تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس و نسخه 22 نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي_رفتاري همراه با تجسم مثبت بهبودي باعث افزايش كيفيت زندگي و سلامت عمومي (001/ P) در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در مرحله پس‌آزمون و دوره پي گيري شد. به نظر مي رسد مديريت استرس به شيوه شناختي_رفتاري همراه با تجسم مثبت بهبودي مي‌تواند در بهبود كيفيت زندگي و سلامت عمومي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير مؤثر باشد؛ بنابراين اين مداخله به عنوان يك مداخله مكمل در كنار ساير مداخلات روانشناختي و درماني در اين بيماران، براي بهبود علائم روان‌شناختي، پيشنهاد مي‌شود.