رابطه بين الگوهاي ارتباطي و جو عاطفي خانواده با سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان: نقش ميانجي تاب‌آوري تحصيلي

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه بين الگوهاي ارتباطي و جو عاطفي خانواده با سرزندگي تحصيلي به ميانجي‌گري تاب‌آوري تحصيلي دانش-آموزان بود. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش، كليه دانش آموزان متوسطه دوم شهر قزوين در نيم سال تحصيلي 1399- 1400 بودند. نمونه آماري شامل 387 دانش‌آموز مقطع متوسطه دوم شهر قزوين بود كه با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده بود. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه الگوهاي ارتباطي خانواده فيتزپاتريك و ريچي (1994)، پرسشنامه جو عاطفي خانواده هيل برن (1964)، پرسشنامه سرزندگي تحصيلي حسين چاري و دهقاني زاده (1393)، تاب‌آوري تحصيلي ساموئلز (2004)، استفاده شد. روش تحليل داده مدل‌يابي معادلات ساختاري بود كه كليه تحليل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS26 و AMOS24 صورت گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه رابطه ساختاري الگوهاي ارتباطي و جو عاطفي خانواده با سرزندگي تحصيلي از طريق ميانجي‌گري تاب‌آوري تحصيلي دانش‌آموزان برازش دارد. نتايج حاصل از روابط مستقيم متغيرهاي پژوهش در مدل نهايي نشان مي‌دهد كه در كل نمونه تمامي ضرايب مسير به غير از جهت‌گيري هم‌نوايي با تاب‌آوري تحصيلي از لحاظ آماري معنادار بود. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه رابطه الگوهاي ارتباطي و جو عاطفي خانواده با سرزندگي تحصيلي به واسطه نقش تاب‌آوري تحصيلي برازش دارد.