اثربخشي آموزش تحول مثبت نوجواني برسرمايه‌هاي روان‌شناختي و اضطراب نوجوانان

هدف پژوهش اثربخشي آموزش تحول مثبت نوجواني بر سرمايه هاي روان شناختي و اضطراب نوجوانان بود و به روش نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون و گروه كنترل انجام شد. جامعه پژوهش دانش آموزان مقطع اول متوسطه مدارس دخترانه منطقه يك تهران و نمونه پژوهش 30 نفر از دختران 12 تا 17 سال (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) در سال 99-00 بودند. گروه آزمايش طي 12 جلسه دو ساعته در برنامه ي آموزشي تحول مثبت نوجواني شركت نمودند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه اضطراب اسپيلبرگر(1970) و سرمايه هاي روان شناختي لوتانز (2007) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 24 و تحليل كوواريانس تحليل شدند. نتايج نشان داد بين گروه آزمايشي و گواه در نمرات سرمايه هاي روان شناختي؛ خوش بيني و خودكارآمدي و نمرات اضطراب؛ حالت اضطراب، رگه اضطراب تفاوت معني داري وجود دارد(0/05 P). ميانگين نمرات پس آزمون گروه آزمايش در مؤلفه هاي خوش بيني و خودكارآمدي افزايش معني‌داري پيدا كرده است و در مؤلفه هاي اضطراب كاهش معني داري پيدا كرده است كه حاكي از اثربخشي آموزش تحول مثبت نوجواني بر اضطراب و سرمايه هاي روان شناختي نوجوانان مي‌باشد. تأكيد بر مؤلفه هاي تحول مثبت مي تواند برنامه ي عملي مناسب براي درمان اضطراب و ارتقاي سرمايه‌هاي روان شناختي با تأكيد بر خودكارآمدي و خوش بيني در نوجوانان مي باشد.