ارايه مدل ساختاري پيش بيني كيفيت زندگي حرفه‌اي بر اساس جو سازماني با ميانجي‌گري راهبردهاي مقابله با استرس در كاركنان

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني كيفيت زندگي حرفه‌اي بر اساس جو سازماني با ميانجيگري راهبردهاي مقابله با استرس در كاركنان سازمان تامين اجتماعي انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كاركنان شعبات اداره كل سازمان تامين اجتماعي استان تهران در سال 1400 بودند كه در استخدام سازمان تامين اجتماعي مي‌باشند و بر اساس فرمول تابانيك فيدلر تعداد 184 نفر به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل؛ پرسشنامه كيفيت زندگي حرفه‌اي قاسم‌زاده (۱۳۸۴)، پرسشنامه جو سازماني هوي، تراتر و كوت كمپ(1991) و پرسشنامه راهبردهاي مقابله لازاروس فولكمن(1974) بود. جهت تحليل داده ها از آزمون آماري مدل معادلات ساختاري و تحليل مسير استفاده گرديد. يافته‌ها نشان داد كه ضريب مسير غيرمستقيم بين جو سازماني و كيفيت زندگي حرفه‌اي مثبت و در سطح معناداري 0/01 معنادار است(P 0/01 ،β=0/268). راهبرد مسئله‌محور مقابله با استرس به طور مثبت رابطه بين جو سازماني و كيفيت زندگي حرفه‌اي را ميانجيگري مي‌كند و راهبرد هيجان‌محور م به طور منفي رابطه بين جو سازماني و كيفيت زندگي حرفه‌اي را ميانجيگري مي‌كند و با همراهي راهبردهاي مقابله با استرس در رابطه بين جو سازماني و كيفيت زندگي حرفه‌اي در كاركنان تامين اجتماعي، افزايش نشان داد. همچنين مدل مفهومي برازش مطلوب دارد. مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه اثر متقابل جو سازماني و كيفيت زندگي حرفه‌اي با راهبردهاي مقابله با استرس قابل توجيه است و جو سازماني مطلوب با اضافه شدن عامل راهبرد مسئله محور ، منجر به كيفيت زندگي حرفه‌اي بهتر در كاركنان شد.