رابطه‌ي كودك‌آزاري با كندي زمان شناختي: اجتناب تجربه‌اي و اختلال نقص توجه-بيش فعالي

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه كودك‌آزاري با كندي زمان شناختي با نقش ميانجي اجتناب تجربه‌اي و نقش تعديلگر اختلال نقص توجه-بيش فعالي بود. در اين پژوهش همبستگي جامعه آماري شامل 1066 نفر در دامنه سني 18 تا 60 سال بود كه ابتدا 40 نفر از آنآن‌كه كودك‌آزاري را انكار مي‌كردند از پژوهش كنار گذاشته شدند و سپس افراد باقي‌مانده بر اساس نمره z پرسشنامه ADHD به دو گروه تقسيم شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس درجه‌بندي ADHD بزرگسالان باركلي (BAARS)، پرسشنامه ضربه كودكي (CTQ) و پرسشنامه پذيرش و عمل-نسخه دوم (AAQ-II) مي‌باشد. يافته‌ها نشان دادند اجتناب تجربه‌اي رابطه كودك‌آزاري با كندي زمان شناختي را ميانجي مي‌كند و اختلال نقص توجه-بيش فعالي فقط رابطه كودك‌آزاري با اجتناب تجربه‌اي را تعديل مي‌كند. نتيجه‌گيري: اجتناب تجربه‌اي رابطه كودك‌آزاري با كندي زمان شناختي را تعديل مي‌كند و در بروز علائم كندي زمان شناختي مي‌تواند نقش داشته باشد. بنابراين به پژوهشگران و درمانگران پيشنهاد مي‌شود به نقش ميانجي اجتناب تجربه‌اي در بروز علائم كندي زمان شناختي در قربانيان كودك‌آزاري توجه داشته باشند.