اثربخشي معنويت درماني مبتني بر مهارت‌هاي ارتباطي بر ولع مصرف مواد، اميد به زندگي و بهزيستي روانشناختي معتادان تحت درمان

تحقيق حاضر با هدف بررسي تاثير معنويت درماني مبتني بر مهارت‌هاي ارتباطي بر ولع مصرف مواد، اميد به زندگي و بهزيستي روانشناختي معتادان تحت درمان پرداخته است. اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه تجربي بر اساس طرح پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل است. جامعه آماري، افراد مرد معتاد مراجعه‌كننده به كمپ ترك اعتياد نداي اميد بودند (N=40) كه از بين آنها 30 نفر به صورت تصادفي انتخاب شد و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم-بندي شد. در اين تحقيق، از سه پرسشنامه ولع مصرف مواد فدردي، برعرفان و ضيايي (2008)، پرسشنامه اميدواري اشنايدر و همكاران (1991) و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف (1995) براي گردآوري داده‌هاي تحقيق استفاده شده است. نتايج تحليل كواريانس چندمتغيره و تك متغيره نشان داد كه معنويت درماني بر بهزيستي روانشناختي و مولفه‌هاي آن، و بر اميد به زندگي و مولفه‌هاي آن، و ولع مصرف در بين معتادان تحت درمان تاثير مثبت داشته است. روانشناسان و مشاوران حوزه درمان اعتياد مي توانند از معنويت درماني به عنوان درمان مكمل در درمان اعتياد و جلوگيري از وسوسه و عود دوباره استفاده كنند.