اثربخشي آموزش ذهن شفقت‌ورز بر بهزيستي روانشناختي و تحمل پريشاني زنان درگير تعارض زناشويي

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش ذهن شفقت ورز بر بهزيستي روانشناختي و تحمل پريشاني زنان درگير تعارض زناشويي بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه زنان درگير تعارض زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان بودند. نمونه آماري شامل24 نفر از زنان كه به شيوه نمونه گيري هدفمند و با توجه به ملاك هاي ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 12 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. قبل از شروع آموزش، هر دو گروه به وسيله آزمون هاي تعارض زناشويي براتي و ثنايي، بهزيستي روانشناختي ريف و كيز و تحمل پريشاني سيمونز و گاهر تحت پيش‌آزمون قرار گرفتند. جلسات آموزش براي گروه آزمايش به صورت يك بار در هفته (۹۰ دقيقه) و به مدت هشت جلسه برگزار شد. پس از پايان جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره انجام شد. نتايج نشان داد كه آموزش ذهن شفقت ورز بر افزايش بهزيستي روانشناختي (مولفه هاي روابط مثبت با ديگران، خودمختاري و تسلط بر محيط) و تحمل پريشاني (مولفه هاي تحمل و جذب) اثرگذاري معناداري داشته است(0/05 p). به طور كلي آموزش ذهن شفقت ورز مي‌تواند باعث افزايش بهزيستي روانشناختي و تحمل پريشاني زنان درگير تعارض زناشويي شود.