بررسي نقش پهپادها در استراتژي نظامي كشورها با بهره گيري از آموزه هاي استراتژيك سان تزو و كلازِويتس: مطالعه موردي جمهوري اسلامي ايران

اين پژوهش در پي پاسخ به اين سوال اصلي كه «با چارچوب قرار دادن آموزه‌هاي سان‌تزو و كلازِويتس، پهپاد چه نقشي در استراتژي كشورها (ازجمله نظامي جمهوري اسلامي ايران) ايفا مي‌نمايد؟» اين فرضيه را ارائه مي‌دهد كه «مطابق با آموزه‌هاي استراتژيك سان‌تزو، پهپاد ابزاري است كه چهار كاركرد استراتژيك دارد: الف)مي‌تواند به‌تنهايي يا به‌واسطه تشديد اثربخشي ديگر تسليحات و تجهيزات نظامي نقاط ضعف دشمن را مورد حمله قرار دهد؛ ب)هم به‌تنهايي و هم به‌واسطه تشديد اثربخشي ديگر تسليحات و تجهيزات نظامي به تحقق هدف «شكستن مقاومت دشمن بدون جنگ» مساعدت شاياني مي‌نمايد؛ ج)موجب شناخت دقيق دشمن و كسب اطلاعات حساس از او مي‌شود؛ و د) از آن‌جا كه كل جنگ بر پايه فريب قرار دارد، مي‌تواند با انجام جنگ الكترونيك فريب دشمن را محقق نمايد و يا در فريب سامانه‌هاي راداري و پدافندي دشمن نقش مهمي ايفا نمايد؛ هم‌چنين مطابق با آموزه‌هاي استراتژيك كلازِويتس، پهپاد ابزاري است كه سه كاركرد استراتژيك دارد: الف) مي‌تواند به‌تنهايي يا به‌واسطه تشديد اثربخشي ديگر تسليحات و تجهيزات نظامي نقاط ثقل و قوت دشمن را مورد حمله قرار دهد؛ ب)هم به‌تنهايي و هم به‌واسطه تشديد اثربخشي ديگر تسليحات و تجهيزات نظامي نقشي اساسي در تحقق هدف «تخريب نيروهاي مسلح دشمن» ايفا مي‌نمايد؛ و ج) به‌واسطه كاركرد عالي، تحميل اراده و خواست سياسي خودي به دشمن را تسهيل مي‌نمايد». مضاف بر پاسخ به سوال اصلي، در اين پژوهش نگاه مقامات و استراتژي‌هاي نظامي ايالات متحده به پهپادهاي ايراني مورد واكاوي قرار مي‌گيرد.