بررسي انديشه جهاد دفاعي در ارتباط با جنگاوري هاي تركيبي و نامتعارف

عقايد و اصول فكري خاصي بر نگارش و تنظيم رهنامه ها و دستورهاي رزمي نظامي حاكم است. اين اصول ميتوانند بر آمده از تجربيات نظامي پيشين، واقعيات ميداني، قواعد شرعي و يا قوانين اساسي ملت ها باشند. انعكاس اين اصول در اسناد بالادستي مانند رهنامه ها تعيين كننده حدود و اعمال نيروهاي مسلح و يا حتي سازمان رزم و نوع تجهيزات در صحنه جنگ هستند. محيط هاي تجربي متفاوت، جنگ ها و روش هاي جنگاوري جديد، اديان و ايدئولوژي هاي مختلف ممكن است به ايجاد مفاهيم پرتعداد و مختلفي در شناخت از جنگ هاي جديد و نيروهاي موجود در آن شوند. شناختي كه ميتواند مقدمه اي براي تبيين جايگاه و حقانيت طرفين يك درگيري قرارگيرد. كاربست مفاهيم قرض گرفته شده از دستاوردهاي فكري يا علمي ديگران، ممكن است به تعارض هاي شناختي يا حقوقي منجر شود كه پيامدهاي بسياري در جنگ، در سياست و مسائل بين المللي داشته باشد. اين مقاله با تحليل اسنادي و استفاده از منابع رسمي و فقهي، كتب و دانش هاي مرتبط با جنگاوري هاي نوپديد، در كنار بررسي نمونه هاي تاريخي، به اينكه چگونه انديشه جهاد دفاعي(به خصوص حكم جهاد) در اسلام ميتواند به شكل گيري نيروهاي تركيبي(از مردم و ارتش ها) بي انجامد، در برابر مفاهيم نوظهور جنگاوري تركيبي و نامتعارف كه عمدتا در غرب و بدليل حضور نظامي خود در خاورميانه ساخته و پرداخته شده اند، جايگاه جهاد دفاعي را تببين خواهد كرد.