شناسايي پيشران‌هاي كليدي در توسعه اقتصادي منطقه‌اي سواحل اقيانوسي ايران

برنامه‌ريزي توسعه منطقه‌اي، توسط برنامه‌ريزان و سياستگذاران براي سرزمين‌ها و مناطق گوناگون طي دهه‌هاي گذشته به‌منظور كاهش فاصله بين مناطق يك سرزمين بيش از پيش مورد استقبال قرار گرفته‌است طوري‌كه درحال‌حاضر سازمان‌ها، نهادها و برنامه‌ريزان در جستجوي راه‌حل‌هايي جهت خروج از عدم‌ توسعه‌يافتگي مناطق مي‌باشند. از طرفي جهاني كه در آن زندگي مي‌كنيم، جهاني پوياست. بنابراين از آنجا كه رفتار و برنامه‌هاي انساني پيامدهاي پويايي جهان را رقم مي‌زند شايسته است كه انسان نسبت به اين رفتارها، برنامه‌ها و پويايي جهان پيرامون خود آگاهي داشته باشد و براساس اين دانش و آگاهي، بهترين اقدامات را جهت ايجاد آينده‌اي روشن و دلخواه انجام دهد. بنابر آنچه گفته شد، اين پژوهش به دنبال شناسايي پيشران‌هاي كليدي در توسعه اقتصادي منطقه‌اي سواحل اقيانوسي ايران مي‌باشد. باتوجه به اهميت و پويايي نقش سواحل در توسعه منطقه‌اي، در اين پژوهش ابتدا با استفاده از روش كتابخانه‌اي به استخراج متغيرهاي اثرگذار در اين زمينه پرداخته‌شد و سپس باتوجه به نظر خبرگان در اين زمينه، از بين متغيرهاي شناسايي شده تعداد 54 متغير مهم، در ابعاد اقتصادي، اجتماعي-فرهنگي، كالبدي، مديريتي و زيست محيطي استخراج شد. سپس با استفاده از تكنيك آينده‌پژوهي ميك مك از بين آن‌ها، به شناسايي پيشران‌هاي كليدي توسعه اقتصادي مناطقه‌اي سواحل اقيانوسي ايران پرداخته شد. درنهايت شاخص‌هاي شناسايي شده در اين پژوهش، در ابعاد مذكور، مورد ارزيابي قرارگرفتند و سرانجام  هشت شاخص شامل: سياست‌هاي كلان دولت، رفاه و امنيت اجتماعي، گردشگري و بوم‌گردي، بازرگاني و تجارت، شبكه‌ حمل‌ونقل منطقه‌اي، اشتغال‌زايي، ميزان درآمد مردم و تورم  به‌عنوان پيشران‌هاي كليدي و اثرگذار در توسعه اقتصاد منطقه‌اي، در سواحل اقيانوسي ايران معرفي شدند.