تدوين يك مدل براي ارزيابي نظام هاي نوآوري منطقه اي(مطالعه موردي: منطقه ويژه علم و فناوري استان يزد)

طبق شواهد، ميان مناطق مختلف جغرافيايي توزيع نامتوازني در سطح و نوع رفتار نوآورانه دارند. نظام نوآوري منطقه‌اي، بعنوان يكي از نظريه‌هاي مطرح در اين حوزه، نوآوري را به عنوان فرآيندي حاصل از عوامل مختلف درون و بيرون از بنگاه‌ها در نظر مي‌گيرد. پژوهشگران و سازمان‌هاي دولتي براي پايش نظام‌هاي نوآوري منطقه‌اي خود، مدلهاي فراواني را باتوجه به ويژگي‌هاي خاص هر منطقه‌ ارائه نموده‌اند. در اين پژوهش نيز تلاش شده است تا مدلي بر اساس بافت و شرايط مناطق در كشور ايران جهت رصد نظام‌هاي نوآوري منطقه‌اي ارائه ‌شود. ابتدا پس از مرور ادبيات و مصاحبه با خبرگان، داده‌هاي حاصله مورد تحليل مضمون قرار گرفته و ابعاد، مولفه‌ها و شاخصهاي اوليه شناسايي شدند. سپس در ادامه، پس از استخراج و اصلاح شاخص‌هاي موردنظر با بكارگيري تكنيك دلفي فازي ، مدلي جامع در 5 بعد، 20 شاخص و 180 زير شاخص جهت ارزيابي نظام نوآوري منطقه‌اي شناسايي شد. مدل نهايي متشكل از ابعاد ويژگي‌ هاي مكاني، فرآورده‌ هاي نوآورانه، سرمايه انساني، اقتصاد، و رفتار بنگاه‌ها و تعاملات منطقه‌اي است كه هر بعد، شاخصها و زيرشاخص هاي خود را داراست. در انتها نيز نظام نوآوري منطقه اي استان يزد بعنوان يك منطقه ويژه علم و فناوري با استفاده از اين مدل مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج ارزيابي نشان داد ابعاد ويژگيهاي مكاني و رفتار بنگاهها و تعاملات منطقه‌اي در وضعيت بهتري نسبت به ساير ابعاد قرار دارند گرچه ميزان پيشبرد تمام ابعاد كمتر از 50 درصد است. همچنين طبق اين نتايج ابعاد فراورده هاي نوآورانه و اقتصادي كمترين ميزان پيشبرد را دارد.