تبيين استراتژي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران از ديدگاه ژئوپليتيك در شبه قاره(هند و پاكستان)

منطقه پيراموني شبه قاره اهميت ژئوپوليتيكي ويژه اي در سياست خارجي جمهوري اسلامي داشته است. با توجه به شرايط نظام بين الملل و تحولات صورت گرفته در اين منطقه فقدان نقشه راه مناسب در حوزه سياست خارجي باعث از دست رفتن فرصتهايي بعضاً جبران ناپذير جمهوري اسلامي ايران در اين منطقه شده است. اين پژوهش با هدف تبين و بررسي نقاط قوت و ضعف استراتژي سياست خارجي ارائه راه حلهايي براي افزايش قدرت ملي و راهكارهاي پيشنهادي در منطقه شبه قاره انجام گرفته است. پژوهش پيش رو بر اساس ماهيت و روش از نوع تحقيقات توصيفي - تحليلي است و شيوه گردآوري اطلاعات به دو روش كتابخانهاي و اسنادي انجام گرفته است. بر اساس يافته هاي تحقيق استراتژي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در منطقه شبه قاره از دو سطح برخوردار ميباشد؛ سطح نخست كل منطقه شبه قاره را شامل ميشود و جمهوري اسلامي ايران ضمن توسعه همه جانبه روابط خود در حوزه هاي ،سياسي ،اقتصادي ،اجتماعي فرهنگي و امنيتي نظامي در كنار ديپلماسي مسير دوم، تلاش دارد استراتژي منسجمي براي سياست خارجي خود در شبه قاره تعريف كند استراتژي سطح دوم به شكل مجزا بر اساس علائق و دغدغه هاي ژئوپوليتيكي متناسب با هر كدام از كشورهاي منطقه شبه ،قاره تبيين بازنگري و تدوين ميگردد. نتايج گوياي آن است كه جمهوري اسلامي ايران با در پيش گرفتن رويكرد ژئوپوليتيكي به عنوان بنيان استراتژي سياست خارجي، ميتواند استراتژي سياست خارجي مطلوبي را مبتني بر انديشه ي اسلامي و متناسب با نقش خود در عرصه منطقه اي و جهاني تدوين كند.