تبيين مفهوم رقابت پذيري گردشگري در راستاي توسعه اقتصادي (مطالعه موردي‌‌ايران)

رقابت‌پذيري گردشگري اهميت بالايي در توسعه اقتصادي دارد. افزايش توان رقابتي مي‌تواند به افزايش سهم بازار و رشد اقتصادي بخش گردشگري منجر شود. مطالعات بسياري به تحليل عوامل تعيين‌كننده رقابت‌پذيري مقاصد گردشگري پرداخته‌اند. اين پژوهش بررسي مي‌كند چگونه رقابت‌پذيري گردشگري در شهرهاي ايران به توسعه اقتصادي كشور كمك مي‌كند.هدف از ‌‌اين پژوهش از ‌‌‌يكسو به پيوندهايي كه بين دو مفهوم رقابت پذيري و شاخص‌هاي مورد استفاده براي سنجش و از سوي ديگر به مطالعات مرتبط با مدل‌هاي رقابت پذيري گردشگري و رشد اقتصادي حاصل از حضور گردشگر پرداخته شده است؛ روش تحقيق مطالعه پيش رو به لحاظ ماهيت پژوهش، از گونۀ تحقيقات كيفي و از نظر هدف نوع توسعه‌‌اي ‌‌‌يا كاربردي است و از نظر روش شناسي تحليل و با ابزار نسخه برداري ‌مي‌باشد و جامعه آماري مورد استفاده از كارشناسان  و اساتيد مرتبط با رقابت گردشگري و شهرسازي ‌مي‌باشد و در نهايت تجزيه و تحليل اطلاعات به وسيله تحليل عاملي تأييد كننده صورت گرفته است؛ نتايج به دست آمده از‌‌اين مطالعه، تعريف مدلي را فراهم ‌مي‌كند كه در آن تأمين منابع گردشگري موروثي همراه با تأمين منابع توليدي و پيوندهاي بين آنها عناصر تعيين كننده ظرفيت‌‌‌يك اقتصاد براي توليد و در نتيجه رشد اقتصادي است؛ مدل‌هاي ارائه ‌شده مجموعه‌‌اي از متغيرهاي مرتبط تأكيد كرده‌اند كه لزوماً بايد شاخصه‌ها قابل اندازه‌گيري باشند تا بتوان آنها را ارزيابي نمود و با‌‌اين وجود افزايش فعاليت گردشگري به طور مثبت به رشد اقتصادي كمك ‌مي‌كند، اگرچه نحوه انجام آن، ميزان و همچنين تعميم ‌‌اين سهم به رشد همه كشورها‌‌‌يا دوره‌هاي زماني، سوالاتي هستند كه همچنان باقي ‌مي‌مانند.