تعيين LST در تصاوير سنجش از دور و افزايش دقت آن با استفاده از ادغام الگوريتم هاي مختلف و روش هاي تصميم گيري چند معياره

دماي سطح زمين (LST) يكي از معيارهاي مهم در برنامه‌هاي كاربردي است و پايش دقيق زماني و مكاني آن جهت مطالعات محيطي و مديريت و برنامه‌ريزي امري ضروري محسوب مي‌شود. با توجه به محدوديت‌هايي كه در ايستگاه‌هاي هواشناسي براي تعيين اين پارامتر ضروري وجود دارد، به كمك الگوريتم‌هاي مختلف و به كمك سنجنده‌هاي حاوي باندهاي مادون قرمز حرارتي، مي‌توان اين پارامتر را در سطح گسترده‌اي تعيين كرد. دقت الگوريتم‌هاي مختلف تعيين دماي سطح زمين با استفاده از تصاوير سنجش از دور، در مناطق مختلف و با استفاده از سنجنده‌هاي مختلف تغيير مي‌كند و تاكنون الگوريتم مشخصي با دقت بالا براي تمام مناطق در نظر گرفته نشده است. در اين مقاله هدف تعيين دماي سطح زمين با استفاده از الگوريتم‌هاي تك كاناله، پنجره مجزا، پلانك، تك پنجره و معادله انتقال تابشي و همچنين استفاده از روش ادغام الگوريتم‌هاي تعيين LST به صورت وزن‌دار و ساده است. در روش وزن‌دار، وزن هر روش به كمك الگوريتم‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره TOPSIS و SAW مشخص شده است. همزمان با عبور ماهواره لندست8 از منطقه مورد مطالعه، دماي سطح زمين براي 25 نقطه برداشت شده است. براي ارزيابي عملكرد روش پيشنهادي ادغام الگوريتم‌هاي تعيين LST، از معيار آماري ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE) استفاده شده است تا مقايسه‌اي بين برداشت‌هاي زميني و مقادير محاسبه شده به وسيله الگوريتم‌ها انجام شود. نتايج نشان مي‌دهد روش ادغام الگوريتم‌ها كه ضريب هر الگوريتم با استفاده از روش تصميم‌گيري چند معياره TOPSIS محاسبه شده است داراي بيشترين دقت است(RMSE=0.552oK). با استفاده از اين الگوريتم تركيبي، به روش‌هاي داراي دقت بيشتر وزن بيشتري تعلق مي‌گيرد. از بين پنج الگوريتم به طور مجزا، الگوريتم تك كاناله داراي بيسترين دقت (RMSE=0.5623oK) و الگوريتم تك پنجره داراي كم‌ترين دقت مي‌باشد (RMSE=1.0046ok).