تحليل جامعه‌شناختي تأثير استفاده از رسانه‌هاي اجتماعي بر قوم‌گرايي نسل‌هاي شهري و پيامدهاي‌امنيتي در استان‌كردستان

زمينه و هدف: مطالعه حاضر درصدد بررسي وضعيت قوم‌گرايي در استان‌كردستان (سنندج، بيجار و مريوان) و اثر حضور در شبكه‌هاي اجتماعي بر آن برآمده است.روش: مطالعه حاضر توصيفي از نوع هم‌بستگي بوده و جامعه آماري، شهروندان شهرهاي سنندج، مريوان و بيجار بوده است و حجم‌نمونه انتخابي 610 نفر تعيين شد و پرسش‌نامه پژوهش‌گر‌ساخته داراي اعتبار و پايايي مناسب، با استفاده از شيوه نمونه‌گيري‌خوشه‌اي در ميان پاسخ‌گويان توزيع شد. يافته‌ها: بيش‌ترين درصد فراواني پاسخ‌گويان 38.5 درصد افرادي هستند كه از شبكه‌اجتماعي اينستاگرام استفاده مي‌كنند و 4.09 درصد كه داراي كم‌ترين فراواني است از توييتر استفاده مي‌كنند. نتايج نشان داد كه شدت قوم‌گرايي‌سياسي در مريوان بسيار بالا بوده و با فاصله بسيار نسبت به ساير انواع قوم‌گرايي قرار دارد و در بيجار تقريباً تا حدودي اين وضعيت معكوس بوده و شدت قوم‌گرايي اقتصادي بالاتر از ساير انواع قوم‌گرايي قرار دارد. هم‌چنين وجه غالب قوم‌گرايي در سه شهر مريوان و سنندج و بيجار از نوع اقتصادي (43.3 درصد در كل) است كه وضعيت موجود استان در شاخص‌هاي مختلف توسعه اقتصادي و انساني به خوبي گواه اين مطلب است. بررسي فرضيه‌ها حاكي از آن است كه رابطه مستقيم، معني‌دار و با شدت متوسط رو به بالايي (0.412) بين استفاده شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و قوم‌گرايي در سه شهر سنندج، مريوان و بيجار وجود دارد.نتيجه‌گيري: نتيجه‌گيري مي‌شود كه رسانه‌هاي اجتماعي مي‌تواند در بلندمدت و ميان مدت باعث تهديد يكپارچگي و انسجام اجتماعي و واگرايي سياسي و اجتماعي و حتي ملي شوند.