تحليل ارتباط توزيع فضايي جرايم با مراكز گردشگري و مراكز انتظامي (مورد پژوهي: نوار ساحلي استان مازندران)

زمينه و هدف: شيوع جرائم ازجمله مسائل و مشكلات در توسعه گردش‌گري ساحلي است و تحليل فضايي جرائم به شناسايي الگوي توزيع جرائم، كشف كانون‌هاي جرم‌خيز و در نتيجه كاهش ميزان جرائم در نوار ساحلي كمك مي‌كند. هدف پژوهش حاضر تحليل الگوي توزيع فضايي جرائم و شناسايي كانون‌هاي جرم‌خيز و بررسي ارتباط فضايي آن با مراكز گردش‌گري و مراكز انتظامي به‌منظور تسهيل و بهينه‌سازي مديريت انتظامي و كاهش جرائم در سواحل استان مازندران است.روش: در ابتدا با استفاده از روش‌هاي آمار فضايي و تراكم كرنل الگوي توزيع فضايي جرائم، مراكز گردش‌گري و مراكز انتظامي در نرم‌افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. سپس با روش رگرسيون ارتباط فضايي بين ميزان جرائم با مراكز گردش‌گري و مراكز انتظامي در نرم‌افزار ادريسي ترست بررسي شده است.يافته‌ها: مطابق نتايج، جرائم، مراكز گردش‌گري و مراكز انتظامي با الگوي خوشه‌اي در سواحل استان مازندران توزيع شده‌اند و داراي توزيع شرقي – غربي هستند. هم‌چنين كانون‌هاي اصلي جرائم در شهرهاي بابلسر، فريدونكنار، محمودآباد، نور- علمده، نوشهر- چالوس، تنكابن- خرم‌آباد و رامسر؛ كانون‌هاي اصلي مراكز گردش‌گري در شهرهاي بابلسر، نوشهر- چالوس و كتالم- سادات‌شهر-رامسر و كانون اصلي مراكز انتظامي در شهرهاي نوشهر- چالوس واقع شده است. هم‌بستگي بين توزيع فضايي جرائم و مراكز گردش‌گري 0.87 است كه نشان مي‌دهد مراكز گردش‌گري نقش ويژه‌اي در ايجاد جرائم در سواحل استان مازندران دارند. هم‌چنين هم‌بستگي بين توزيع فضايي جرائم و مراكز انتظامي نيز 0.8 است كه نشان مي‌دهد مكان استقرار مراكز انتظامي تا حد زيادي با توزيع فضايي جرائم و كانون‌هاي جرم‌خيز انطباق دارد.نتيجه‌گيري: ايجاد پليس گردش‌گري در سواحل به‌عنوان يك اقدام مؤثر در كاهش ميزان جرائم و تقويت امنيت گردش‌گران در مناطق ساحلي به‌عنوان پيشنهاد اصلي پژوهش حاضر ارائه مي‌شود.