انديشه وحدت وجود نزد سيد حيدر آملي(توحيد عرفاني) و مقايسه آن با ديدگاه متكلمان علامه مجلسي( توحيد كلامي)

مسئله وحدت وجود يكي از مسائل مهم در حوزه كلام و عرفان و فلسفه اسلامي محسوب مي‌شود. و محوري‌ترين مبحث در تفكر عرفاني و يكي از مسائل پر مناقشه و جنجالي در تاريخ كلام و عرفان اسلامي و حتي در ميان محققان غربي به شمار مي‌رود. و تقريباً همه مباحث ديگر حول عرفان و كلام به نحوي به همين مسئله بازگشت مي‌كند. گروهي از متكلمان مانند محمد طاهر قمي و ميرلوحي از اساس با انديشه عرفا مخالف بودند. از طرفي ديگر عالماني چون سيد حيدر آملي و فيض كاشاني و ملاصدرا به دنبال استفاده از نظريه‌هاي عرفاني در تفسير متون ديني بودند. مرحوم علامه محمد باقر مجلسي ديدگاه و موضعي ميانه دو گروه عالمان اتخاذ نمود.و در برخورد با بزرگان عرفان انديشه‌هاي آنان اصل تفسير عرفاني بر مبناي مكتب امامان شيعه را پذيرفت. در اين مقاله ميان ديدگاه توحيد عرفاني سيد حيدر املي و علامه مجلسي مقايسه صورت گرفته و سعي گرديده ديدگاه صحيح و قابل فهمي از نظريه وحدت وجود ارائه گردد.