واكاوي عامل هاي بازدارنده توانمندسازي اقتصادي زنان روستايي (مورد مطالعه: شهرستان طارم)

با وجود نقش انكارناپذير زنان در دستيابي به توسعه روستايي پايدار و توجه به اين‌كه توانمندسازي كليد توسعه پايدار است، شواهد نشان مي دهد كه موانع پرشماري فراروي توانمندسازي زنان روستايي به ويژه در بعد اقتصادي قرار دارد. از اين‌رو، پژوهش پيمايشي حاضر با هدف واكاوي عوامل بازدارنده توانمندسازي اقتصادي زنان روستايي انجام گرفت. جامعه آماري اين پژوهش، تمامي زنان 15 سال به بالا در روستاهاي شهرستان طارم بودند (N=14415) كه از بين آن‌ها يك نمونه 375 نفري از طريق روش نمونه گيري طبقه اي با انتساب متناسب انتخاب شد. ابزار پژوهش براي گردآوري داده ها پرسشنامه بود كه روايي محتوايي آن از سوي اعضاي هيئت ‌علمي دانشگاه زنجان و كارشناسان سازمان جهاد كشاورزي استان زنجان تأييد گرديد. به منظور بررسي پايايي پرسشنامه پيش ‌آزمون انجام گرفت كه مقدار آلفاي كرونباخ براي مقياس هاي اصلي پرسشنامه در حد قابل قبول بود. داده هاي گردآوري شده با استفاده از نرم افزار آماري SPSSWin26 تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي توصيفي نشان داد كه ميانگين هاي دو شاخص اصلي به كار برده شده جهت سنجش توانمندي اقتصادي زنان روستايي شامل ميزان تحرك اقتصادي و قدرت تصميم‌گيري اقتصادي، پايين تر از سطح متوسط بودند. علاوه بر اين، يافته هاي تحليل عاملي حاكي از آن بود كه پنج عامل استخراج شده شامل ضعف پشتيباني و محدوديت هاي ساختاري، ضعف روحيه كارآفرينانه، بي‌اعتمادي و تعصبات اجتماعي نابجا، طردشدگي و رانده شدن به حاشيه و ضعف شايستگي هاي حرفه اي، 61/5 درصد از واريانس كل «عوامل بازدارنده توانمندسازي اقتصادي زنان روستايي» را تبيين كردند. يافته هاي تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه هر پنج عامل اشاره شده اثر منفي و معني داري بر ميزان توانمندي اقتصادي زنان روستايي داشتند. در نهايت، يافته هاي اين پژوهش با كمك به شناخت بهتر وضعيت زنان روستايي از نظر شاخص هاي توانمندي اقتصادي و واكاوي عميق تر عوامل بازدارنده فراروي آن‌ها مي تواند نهاده هاي اطلاعاتي مفيدي را در اختيار برنامه ريزان و سياست‌گذاران جهت طراحي و اجراي مداخلات اثربخش در راستاي توانمندسازي اقتصادي زنان روستايي قرار دهد.