تأثير تمرين استقامتي بر محتواي درون‌سلولي پروتئين‌هاي مرتبط با مسير يوبي‌كوئيتين-ﭘﺮوﺗﺌﺎزوم در بطن چپ قلب رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: مسير يوبي‌كوئيتين مسئول آتروفي عضلاني است؛ پروتئين‌هاي آتروژين-1 يا آتروفي عضلۀ F-Box (MAFbx) و عامل عضلۀ انگشت حلقه‌-1 (MuRF1) از عوامل مهم در اين مسير هستند. هدف از اين تحقيق بررسي تأثير تمرين استقامتي بر محتواي درون‌سلولي پروتئين‌هاي مرتبط با مسير يوبي‌كوئيتين-ﭘﺮوﺗﺌﺎزوم (MAFbx و MuRF1) در بافت بطن چپ قلب رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع 2 است.روش پژوهش: در اين تحقيق‌ تجربي، 18 سر رت نر سه‌ماهة نژاد اسپراگ‌داولي با ميانگين وزن 20±270 گرم انتخاب شدند. 12 سر از طريق تزريق درون‌صفاقي محلول‌هاي استرپتوزوتوسين و نيكوتين‌آميد ديابتي شدند. اين رت‌ها به روش تصادفي به دو گروه تمرين ديابتي و كنترل ديابتي تقسيم شدند؛ يك گروه كنترل سالم (هر گروه شش سر) نيز در نظر گرفته شد. گروه تمريني چهار روز در هفته مطابق با برنامۀ تمريني به مدت هشت هفته به تمرين استقامتي پرداختند. براي بررسي داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 23 و آزمون‌هاي آنواي-يكطرفه و تعقيبي توكي استفاده‏ شد.يافته‌ها: محتواي پروتئين MAFbx در پي هشت هفته تمرين استقامتي، تغيير معنا‌داري را نشان داد (0.0001=P)؛ آزمون تعقيبي توكي نشان داد اين تغيير معنا‌دار بين جفت گروه‌هاي تمرين ديابتي نسبت به كنترل ديابتي (كاهش) (0.0001=P) و گروه‌هاي تمرين ديابتي نسبت به كنترل سالم (افزايش) (0.004=P) است. محتواي پروتئين MuRF1 كاهش معنا‌داري را نشان داد (0.0001=P)؛ اين كاهش معنا‌دار بين جفت گروه‌هاي تمرين ديابتي نسبت به كنترل ديابتي (0.0001=P) بود.نتيجه‌گيري: تمرين استقامتي، با كاهش محتواي پروتئين‌هاي MAFbx و MuRF1 در قلب آزمودني‌هاي ديابتي مي‌تواند از آتروفي جلوگيري كند و به عملكرد درست بطن چپ منجر شود.