تأثير دوازده هفته تمرينات تركيبي بر تنظيم نشانگرهاي التهابي زنان يائسۀ مستعد سرطان سينه

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر تمرين تركيبي بر بيان ژن برخي از سايتوكاين‌هاي پيش‌التهابي و ارزيابي سطوح هورموني در زنان يائسۀ چاق است.روش پژوهش: در اين تحقيق نيمه‌تجربي 30 زن يائسۀ كم‌تحرك و چاق انتخاب شده و به‌طور تصادفي به دو گروه تجربي (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 12 هفته، پنج روز در هفته، شامل دو جلسه تمرين مقاومتي به مدت 60 دقيقه و 3 جلسه تمرين هوازي به مدت 30 دقيقه، شركت كردند. پيش و پس از مداخله، نمونۀ خون براي ارزيابي استراديول، استراديول آزاد و ميزان بيان mRNA ژن‌هاي اينترلوكين-6 (IL-6) و تومور نكروزدهندۀ آلفا (TNF-α) از داوطلبان اخذ شد. بيان كمي ژن با استفاده از روش 2-∆∆ct و از طريق نرم‌افزار REST ارزيابي شد. از آزمون شاپيروويلك براي بررسي توزيع طبيعي داده‌ها و از تحليل واريانس در اندازه‌گيري‌هاي مكرر براي مقايسة گروه‌ها در سطح معناداري α 0.05  استفاده شد.يافته‌ها: در پاسخ به پروتكل تمريني، كاهش در‌ تودۀ چربي (9.6- درصد) و افزايش تودۀ بدون چربي (4.2+ درصد) در گروه تجربي مشاهده شد. سطوح استراديول آزاد (70.10- درصد ) و ميزان بيان ژن IL-6 ( P=0.003) و TNF-α (P=0.000) كاهش معناداري در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل داشت. اما تفاوت معناداري در استراديول براي گروه تجربي وجود نداشت (P 0.05).نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد تمرين تركيبي و كاهش تودۀ چربي ناشي از فعاليت، پروفايل هورمون‌هاي جنسي و ميزان بيان ژن IL-6 و TNF-α را در زنان يائسۀ مستعد BC تغيير مي‌دهد. بنابراين اين تحقيق شواهد بيشتري از تعامل پيچيدۀ بين نشانگرهاي التهابي، بافت چربي و تودۀ عضلاني را در اين گروه از زنان ارائه مي‌كند.