تأثير شش هفته دويدن روي نوار گردان بر بيان ژن مسير JAK1/STAT3 در عقده‌هاي قاعده‌اي موش‌هاي صحرايي ديابتي نوع 1

مقدمه: مسير علامت‌دهي JAK/STAT مسير مهمي است كه توسط سايتوكاين‌ها استفاده مي‌شود و فعال‌سازي بيش‌ازحد آن مي‌تواند به بيماري‌هاي مختلفي منجر شود. اين مسير علامت‌دهي براي هموستاز طبيعي ضروري است و هنگامي‌كه بد تنظيم شود در توسعۀ چاقي و ديابت مشاركت مي‌كند. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير شش هفته تمرين دويدن استقامتي روي بيان ژن‌هاي مسير JAK1/STAT3 در عقده‌هاي قاعده‌اي موش‌هاي صحرايي ديابتي بود. روش پژوهش: در اين تحقيق كه به روش تجربي انجام گرفت 40 سر موش صحرايي نر به‌طور تصادفي به چهار گروه سالم، ورزش، ديابت و ديابت+ورزش تقسيم شدند. ديابت با يك بار تزريق داخل‌صفاقي استرپتوزوتوسين به مقدار 50 ميلي‌گرم/ كيلوگرم وزن بدن القا شد. برنامۀ تمريني استقامتي به‌صورت تدريجي پنج جلسه در هفته به مدت شش هفته اجرا شد. هفتۀ اول با سرعت 10 متر در دقيقه به مدت 10 دقيقه شروع شد و تا هفتۀ ششم به‌سرعت 18 متر در دقيقه به مدت 30 دقيقه رسيد. 48 ساعت پس از آخرين جلسۀ تمرين موش‌ها بي‌هوش شده و بافت مغز براي جداسازي عقده‌هاي قاعده‌اي از جمجمه خارج شد. بافت خارج‌شده براي اندازه‌گيري بيان ژن به روش qPCR استفاده شد. از آنواي يكطرفه و آزمون تعقيبي LSD براي بررسي تفاوت بين گروه‌ها استفاده شد. سطح معنا‌داري كوچك‌تر از 0.05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: القاي ديابت نوع 1 تغييري در بيان ژن‌هاي JAK1/STAT3 عقده‌هاي قاعده‌اي به‌وجود نياورد (P 0.05). اجراي برنامۀ ورزشي استقامتي موجب كاهش مقادير بيان ژن‌هاي JAK1 (P=0.009) و STAT3 (P=0.002) در مقايسه با گروه ديابت شد. اين كاهش از روند مشابهي براي هر دو ژن برخوردار بود. نتيجه‌گيري: در تحقيق حاضر شش هفته دويدن استقامتي روي نوار گردان با شدت متوسط موجب كاهش بيان ژن‌هاي مسير JAK1/STAT3 شد. ازاين‌رو مي‌توان اين پروتكل ورزشي را به‌عنوان يك ابزار غيردارويي و بدون عوارض جانبي براي مهار اين مسير در بيماري ديابت براي حفاظت از نورون‌هاي عقده‌هاي قاعده‌اي پيشنهاد كرد.