اثر تعاملي شش هفته مكمل دهي بربرين به همراه تمرين هوازي بر برخي از شاخص هاي اكسايشي و ضداكسايشي و بيان ژن كاسپاز-3 در عضلۀ چهارسرران موش هاي صحرايي نر ديابتي شده با استرپتوزوسين

مقدمه: ديابت نوع1 با ضعف دفاع آنتي‌اكسيداني بدن همراه بوده و بر عضلات اسكلتي نيز تاثير دارد. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تعامل مكمل‌دهي بربرين به همراه تمرين‌هوازي بر مالون‌دي‌آلدئيد، سوپراكسيدديسموتاز، گلوتاتيون‌پراكسيداز و همچنين بيان ژن Caspase-3 در بافت عضله چهارسر ران موش‌هاي صحرايي ديابتي نوع1 بود. روش پژوهش: 35 سر موش‌‌صحرايي نر نژاد ويستار، بصورت تصادفي در پنج گروه 1.كنترل سالم، 2.كنترل ديابتي، 3.مكمل‌بربرين، 4.تمرين‌هوازي و 5.تمرين هوازي+مكمل‌بربرين قرار گرفتند. پس از اطمينان از القاي ديابت توسط STZ در گروه‌هاي تيمار، تمرين‌هوازي با شدت متوسط به مدت شش هفته با تواتر پنج جلسه در هفته طبق برنامه انجام شد. مكمل‌دهي‌‌بربرين با دوز 50 mg/kg در تمام روزهاي هفته و نيم ساعت قبل از تمرين به صورت گاواژ انجام شد.يافته‌ها: سطح MDA و SOD در گروه مكمل‌بربرين+تمرين‌هوازي نسبت به ساير گروه‌ها به ترتيب كاهش(0019/0p ) و افزايش معني‌دار(0063/0p ) داشت. سطح GPXدر گروه مكمل‌بربرين+تمرين‌هوازي نسبت به گروه‌هاي كنترل ديابت و تمرين‌هوازي(به ترتيب 0005/0p و001/0p ) داراي افزايش معني‌داري بود. همچنين در گروه مكمل‌بربرين نسبت به گروه كنترل ديابت(0017/0p ) افزايش معني‌دار بود. با اين حال تفاوت معني‌داري بين گروه مكمل‌بربرين+تمرين‌هوازي و مكمل‌بربرين ديده نشد(132/0p=). بيان ژن Caspase-3 در گروه مكمل-بربرين+تمرين‌هوازي نسبت به گروه‌هاي كنترل ديابت و تمرين‌هوازي(به ترتيب0001/0p و001/0p ) كاهش معني‌داري داشت. اين متغير نيز در گروه مكمل‌بربرين نسبت به گروه كنترل ديابت كاهش معني‌داري داشت(0005/0p ).نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد، مداخلۀ همزمان مكمل‌‌دهي‌بربرين و تمرين‌هوازي داراي اثرات هم‌افزايي مثبت بوده و نقش مهمي در كاهش MDA و بيان ژن كاسپاز-3 و افزايش SOD و GPX در عضله چهارسرران موش‌هاي ديابتي نوع 1 دارد.