نقش آموزش مجازي در توسعه ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران؛ (مطالعه موردي دانشگاه مجازي المصطفي (صلي الله عليه وآله وسلم))

انقلاب اسلامي ايران، درسال 1357 باداعيه يك گفتمان مستقل استكبارستيز وداراي ريشه‌اسلامي، درعرصه ‌جهاني ‌صورت‌ پذيرفت.با اين‌ حال، پس ‌ازگذشت بيش‌ ازچهل ‌سال ازعمراين ‌انقلاب، مفهوم‌ وگفتمان ‌اصلي ‌نظام برآمده‌از‌آن، به‌ بسياري ‌ازنقاط‌ جهان‌ شناسانده‌ نشده‌ است. اهميت ‌اطلاعات و ارتباطات در عصر حاضر از يك‌سو و پيدايش اينترنت، و افزايش ميزان و سرعت ارتباطات بين‌المللي از سوي ديگر، باعث شده تا اقتدار جهاني در اختيار كشورها و دولت‌هايي قرار گيرد كه دسترسي بيشتري به اطلاعات و داده‌هاي جهاني داشته باشند. مقوله آموزش نيز همراه با اين جريان دچار تحولاتي شده و پيدايش آموزش‌هاي مجازي فصل جديدي را پيش روي فراگيران، اساتيد، مديران و تصميم گيران عرصه آموزش باز كرده است. به همين جهت گسترش آموزش‌هاي مجازي به يكي از راه‌هاي افزايش قدرت نرم و توسعه ديپلماسي فرهنگي كشورها بدل شده است. تحقيق حاضر، با رويكرد پژوهشي كيفي به دنبال پاسخ به اين سؤال برآمده است كه نقش آموزش مجازي در توسعه ديپلماسي فرهنگي كشور جمهوري اسلامي ايران چيست؟ در ادامه دانشگاه مجازي المصطفي (ص) به‌عنوان موردمطالعه ازاين‌جهت بررسي و فعاليت‌هاي آن شرح داده شده است. در پايان، با استفاده از روش مصاحبه با متخصصان داده‌هاي موردنياز جمع‌آوري گرديد و تحليل آن‌ها با روش تحليل مضموني، 5 مضمون فراگير با عناوين «سازندگي يا مخرب بودن آموزش مجازي در بعد روابط ميان فرهنگي»، «چالش‌هاي به‌كارگيري آموزش مجازي در بعد بين‌المللي»، «مزايا و فرصت‌هاي به‌كارگيري آموزش مجازي در بعد بين‌المللي»، «بايسته‌هاي فعاليت آموزشي مجازي در بعد بين الملل» و «نقش دانشگاه مجازي المصطفي» احصا شد و شرح و تفصيل هركدام متناسب با نقش آموزش‌هاي مجازي در توسعه ديپلماسي فرهنگي كشور و با تأكيد بر دانشگاه مجازي المصطفي (ص) بيان شد.