جستاري فقهي در حمايت از گردشگران خارجي

صنعت گردشگري در دنياي امروز يكي از عرصه هايي كه به دليل زمينه‌سازي براي پيشرفت و نقش مهمي كه در روابط و مناسبات اجتماعي بشر ايفا مي كند، مورد توجه قرار گرفته است. از آنجاييكه فقه اسلامي در عرصه‌هاي مختلف زندگي انسان ورود كرده و تكليف مكلفين را مشخص مي‌كند، سؤال پژوهش پيش‌رو اين است كه از منظر فقهي در حكومت اسلامي چه موضعي را نسبت به اين صنعت بايد داشت. نگارنده با پژوهشي ميان رشته‌اي از نوع تحقيقات تحليلي اسنادي با روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي در پي بررسي فقهي مواجهه حكومت اسلامي با صنعت گردشگري در پرتو مستندات قرآني و روايي و ديدگاه‌هاي فقها در اين زمينه است. بررسي آيات و روايات اسلامي مبين اهميت دادن دين اسلام به اين موضوع مهم است، مهمترين مؤلفه هاي مطرح شده در اين زمينه در قالب قاعده تكريم انسان ها، قاعده فقهي شروط و لاضرر و قرارداد امان رخ مي نمايد. بنابراين دانش فقه ضمن پذيرش اين صنعت، به دليل اقتضاي مصلحت عمومي در زمينه شكوفايي فرهنگي و اقتصادي حكومت اسلامي، به قلمرو اختصاصي آن نزديك شده و راهكارهايي نيز براي نحوه حضور گردشگران و جهانگردان خارجي براي حفظ كيان ديني و فرهنگي جامعه اسلامي پيشنهاد كرده است.