تخمين غلظت آلاينده‌هاي PM2.5 و PM10 هوا با استفاده از داده‌هاي ماهواره‌اي سنجنده موديس، شبكه عصبي عميق و جنگل تصادفي

در حالي كه بسياري از مطالعات پيرامون تخمين غلظت آلاينده‌هاي هوا از جمله ذرات معلق PM2.5 و PM10 از محصولات عمق نوري هواويزهاي (AOD) سنجنده‌هاي ماهواره‌اي استفاده مي‌كنند، استفاده از اين محصولات به دليل قدرت تفكيك مكاني پايين براي تهيه نقشه آلودگي شهرهاي با وسعت مكاني كم از جمله شهر تهران كارا نيست. جهت حل اين موضوع، در اين مطالعه به‌طور مستقيم از خود محصولات سطح 1 سنجنده موديس (و نه محصولات هواويز و آئروسل) آن استفاده شده است. روش پيشنهادي از يك شبكه عصبي عميق و يك مدل جنگل تصادفي براي تخمين مقادير غلظت آلاينده‌ها با استفاده از اطلاعات دو باند اول و دوم ماهواره ترا از سنجنده موديس بهره مي‌برد. نتايج ارزيابي حاكي از كارايي قابل قبول روش پيشنهادي در مقايسه با ساير روش‌‌هاي كاراي معرفي شده در سال‌هاي اخير است. نتايج اين تحقيق منجر به توليد نرم‌افزاري براي تهيه نقشه آلودگي شهر تهران (نقشه غلظت PM2.5 و PM10) با استفاده از تصاوير رايگان سنجنده موديس شده است.