ارائه الگوي تدوين قابليت ‌هاي كسب‌ و كار در راستاي مدل‌ سازي معماري سازماني

امروزه، معماري سازماني به ‌عنوان يكي از الگوهاي برنامه‌ريزي فناوري اطلاعات شناخته شده و به‌ كارگيري آن به‌عنوان روالي عمومي در همه سازمان‌ها به رسميت شناخته شده است. معماري سازماني، وسيله‌اي اميدواركننده براي هم‌راستايي تغييرات مورد نياز در استراتژي و فرايندهاي كسب‌وكار سازمان با چشم‌انداز پيچيده فناوري اطلاعات است. با توجه به اينكه مبحث مديريت معماري سازماني، يكي از ضرورت‌هاي امروزي سازمان‌ها است و يكي از دغدغه‏هاي مديريت معماري سازماني، ارائه الگوي تدوين قابليت‌هاي كسب‌وكار سازمان است، در اين مقاله به معرفي الگوها و روش‌هاي شناسايي قابليت‌هاي كسب‌وكار توجه شده است. پژوهش حاضر به‌‎لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش اجرا، اكتشافي است. نمونه آماري را اساتيد دانشگاهي و خبرگان معماري آگاه به حوزه قابليت‌هاي كسب‌وكار تشكيل داده‌اند. به‌منظور گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، با 22 نفر از مطلعان كليدي (حد اشباع) كه با روش هدفمند و به قضاوت پژوهشگران انتخاب ‌شده‌اند، مصاحبه باز و عميق انجام شده است. براي تحليل و تفسير داده‌هاي به‌دست‌آمده از مصاحبه، از روش تحليل تم استفاده ‌شده است. پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه در زمينه شناسايي قابليت‌هاي كسب‌وكار روش‌هاي مختلفي وجود دارد كه بر اساس نتايج مصاحبه با روش تحليل تم در نهايت چهار تم اصلي شامل مدل‌هاي مرجع معماري، مدل‌هاي ويژه صنعت، مدل‌هاي مرجع فرايندي و روش‌هاي مكمل و همچنين 25 تم فرعي بر مبناي تم‌هاي اصلي شناسايي شد. اين مدل از دو طريق پنل خبرگان و ارزيابي موردي در واحد مديريت فاواي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان اعتبارسنجي شد. با استفاده از روش‌هاي شناسايي‌شده در زمينه قابليت‌هاي كسب‌وكار در چهار قالب مدل‌هاي مرجع معماري، مدل‌هاي ويژه صنعت، مدل‌هاي مرجع فرايندي و روش‌هاي مكمل، در نهايت مي‌توان الگويي براي مدل‌سازي قابليت‌هاي كسب‌ و كار در سازمان‌هاي مختلف كشور تهيه كرد.