بررسي آلودگي ميكروپلاستيك در رسوبات سواحل درياي خزر (منطقه مورد مطالعه، سواحل استان مازندران: ساري و بابلسر)

اين مطالعه به بررسي اندازه، نوع و منابع ميكروپلاستيك (MPs) در رسوبات سطحي ساحلي و دريا جمع‌آوري‌شده از منطقه ساحلي جنوب درياي خزر، استان مازندران شهرهاي ساري و بابلسر مي‌پردازد. در مجموع 12 نمونه رسوب در سال 1401 براي شناسايي MP با استفاده از استريوميكروسگوپ مورد مطالعه قرار گرفت. تركيبات پليمري آنها با استفاده از طيف‌سنجي مادون قرمز تبديل فوريه بازتاب كل ضعيف (ATR-FTIR) مشخص شد. نتايج نشان داد كه بابلسر، فاصله 5 متر از ساحل با 165.15 ± 660 قطعه در يك كيلوگرم از رسوبات خشك بيشترين فراواني ميكروپلاستيك و ايستگاه ساري، فاصله 500 متر با 81.33 ± 220 قطعه در كيلوگرم كمترين فراواني را داشت. ميانگين ميكروپلاستيك‌هاي مشاهده شده در تمامي ايستگاه‌هاي مورد مطالعه 161.33 ± 406.66 بود. بيشترين فراواني را ميكروپلاستيك‌هاي رشته‌اي (%80.33) و كمترين فراواني را فيلم‌ها (3.28 %) داشتند. نتايج نشان داد كه گروه 3000-1000 ميكرومتر با 39.34 % بيشترين فراواني را داشتند، در حالي كه گروه 200˂ با 4.10 % كمترين فراواني را داشتند. رنگ‌هاي سياه-طوسي با 50.82 % بيشترين و رنگ زرد با 3.28 % كمترين فراواني را داشتند. تركيب پليمري ميكروپلاستيك‌ها عمدتاً پلي اتيلن ترفتالات (PET، 30٪)، پلي استايرن (PS، 20٪)، پلي آميد (PA، 20٪) و پلي پروپيلن (PP، 15٪) است. نتيجه مي گيريم كه ميكروپلاستيك در رسوبات ساحلي منبع پيچيده اي دارد كه بيشتر از توريسم، فاضلاب و بسته بندي مشتق شده است.