تبيين رابطه‌ي رهبري اخلاقي و توانمندسازي كاركنان نظامي با توجه به نقش مداخله‌گر فرهنگ اخلاقي سازمان

هدف: امروزه تنها سازمان‌هايي موفق مي شوند كه بتوانند از تمامي ظرفيت منابع انساني خود بهره ببرند و نقش توانمندسازي كاركنان را به‌خوبي ايفا نمايند. اين مهم مي‌تواند از طريق رهبري اخلاقي و توسعه فرهنگ اخلاقي در سازمان انجام شود. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش فرهنگ اخلاقي سازماني در ارتباط بين رهبري اخلاقي و توانمندسازي كاركنان است.روش: روش تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر روش از نوع آميخته(كيفي- كمي)است و در بخش كيفي از تحليل محتوا و در كمي از همبستگي استفاده نموده است. جامعه آماري تحقيق در بخش كيفي خبرگان حوزه منابع انساني يكي از دانشگاه‌هاي نظامي بودند كه ده نفر به روش قضاوتي هدفمند از بين آنان انتخاب گرديد و در بعد كمي نيز كليه كاركنان به تعداد 270 نفر بوده كه تعداد 160 نفر  با استفاده از جدول كرجسي و مورگان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، سه پرسشنامه (يك پرسشنامه استاندارد توانمندسازي كاركنان  و دو پرسشنامه محقق ساخته رهبري اخلاقي و فرهنگ اخلاقي سازمان) بوده است. داده‌هاي تحقيق در بخش كيفي به روش تحليل محتوا و در بخش كمي با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون  تجزيه و تحليل شده‌اند.يافته‌ها: ابتدا شاخص ها و مولفه هاي تحقيق شناسايي و سپس مشخص گرديد كه ارتباط بين رهبري اخلاقي و فرهنگ اخلاقي سازمان داراي بالاترين ميزان همبستگي بوده و بين توانمندسازي كاركنان و فرهنگ اخلاقي سازمان، رابطه معناداري وجود دارد. همچنين مي‌توان فرهنگ اخلاقي سازمان را به‌عنوان متغير ميانجي قابل قبولي براي رابطه بين رهبري اخلاقي و توانمندسازي كاركنان محسوب كرد.نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي تحقيق، مديران و مسئولان سازمان بايد در جهت تقويت فرهنگ اخلاقي سازمان و ايجاد بستر مناسب براي توانمندسازي كاركنان تلاش نمايند. بهبود روحيه‌ي كاركنان، افزايش حمايت مديريت، تشويق به خلاقيت، نوآوري و مشاركت كاركنان در سازمان در پرتو اخلاقيات مناسب، موجب ايجاد و تقويت حس مسئوليت‌پذيري در آنان نسبت به ارزش‌ها و اهداف شده و به‌طوركلي تعهد آنان را نسبت به سازمان بالا مي‌برد.