بررسي عوامل برون سازماني مؤثر بر فرار از خدمت كاركنان (مطالعه موردي: يكي از يگان‌هاي نظامي)

هدف: امروزه انديشمندان و نظريه پردازان روابط بين الملل بر اين باورند كه برخورداري هر نظام و حاكميتي از آمادگي نظامي كه در سايه يك سازمان نظامي توانمند حاصل مي گردد، از عناصر كليدي قدرت ملي آن نظام به حساب مي آيد. جمهوري اسلامي ايران نيز نه تنها از اين قاعده مستثني نبوده، بلكه نيازمندي اش به يك نهاد مقتدر نظامي به علت تعارض اهداف و آرمان هايش با دشمنان متعدد خارجي، بيش از ساير نظام ها است. يكي از بارزترين وجوه نهادگريزي در سازمان نيروهاي مسلح، جرم فرار از خدمت است كه امروزه به يك معضل سازماني تبديل شده و از جرايم شايع در نيروهاي مسلح محسوب مي گردد كه وقوع آن معلول عوامل متعددي است. با توجه به اهميت شناخت و بررسي اين عوامل، در اين مقاله به بررسي عوامل برون سازماني مؤثر بر فرار از خدمت كاركنان در يك يگان نظامي پرداخته شده است.روش: پژوهش حاضر از نوع پيمايشي بوده و جامعه آماري آن تعداد 150 نفر از كاركنان يكي از يگان‌هاي نظامي بوده كه در طول خدمت خود مرتكب سه مرحله فرار يا بيشتر شده اند. در گردآوري داده ها از روش هاي كتابخانه اي و ميداني (با استفاده از ابزار پرسشنامه) استفاده شده است.يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه فرار از خدمت كاركنان از عوامل متعددي نشأت مي گيرد كه در ميان عوامل برون سازماني، به ترتيب: مشكلات اقتصادي، مشكلات عاطفي و خانوادگي، فقدان انگيزه خدمتي، وضعيت تأهل، شرايط جغرافيايي محل خدمت، سن و تبليغات منفي عليه سازمان بيش ترين ميزان تأثير را داشته اند.نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج احصاء شده، يگان مورد مطالعه جهت جلوگيري از تحميل هزينه هاي وارد شده به سازمان به علت فرار كاركنان مي بايست عوامل شناسايي شده در تحقيق حاضر را به ترتيب اولويت مورد توجه و رسيدگي قرار دهد.