پيشگيري از جرم با ارائۀ راهكارهاي طراحي محيطي نمونۀ موردي: محلۀ آبكوه در مشهد

ايجاد امنيت به‌وسيلۀ طراحي يكي از مؤثرترين و كاراترين رويكردها در زمينۀ ارتقاي امنيت شهري است كه نقش بسزايي در ايمن‌سازي فضاهاي شهري ايفا مي‌نمايد. يكي از انواع راهبردها در اين زمينه «پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي» است. اين مفهوم ساده مبتني بر اين است كه جرم تا اندازه‌اي پيامد فرصت‌هاي برخاسته از محيط است و در اين صورت، بايد دگرگوني محيط فيزيكي به‌منظور كاستن از ارتكاب آن امكان‌پذير شود. هدف از انجام اين پژوهش معرفي روش‌هاي پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيط و ارائۀ راهكارهاي طراحي است كه به دنبال افزايش امنيت، توسعۀ شهري و كاهش فرصت‌هاي مجرمانه به‌دست مي‌آيد. اطلاعات پژوهش با روش اسنادي و كتابخانه‌اي و مشاهدۀ ميداني ‌جمع‌آوري شده است. در تحليل اطلاعات از روش سوات و در ارائۀ برنامه از شيوۀ مشكل‌يابي كمك گرفته شده و راهبردها و سياست‌ها بر پايۀ مدل GOSP ارائۀ شده است. نتايج بيانگر آن است كه با حمايت از فعاليت‌هاي اجتماعي و اقتصادي، امكان نظارت طبيعي، تعمير و نگه‌داري تجهيزات شهري و زيباسازي فضا، بهره‌گيري مركب از فضاها، توجه ويژه به بافت‌هاي فرسودۀ شهري و نوسازي آن‌ها و افزايش مشاركت عمومي مي‌توان جرم‌خيزي فضاهاي شهري را كاهش داد.