‌جايگاه اراضي قهوه اي در توسعۀ پايدار شهري (نمونۀ موردي: زمين هاي پادگان ارتش تبريز)

رشد و توسعۀ شهري فراينـدي اجتناب‌ناپذير و همواره درحال تغيير و تحول به‌شمار مي‌رود. يكي از مهم‌ترين دغدغه‌ها در اين توسعه، تعيين جهت‌هاي مناسب و نحوۀ گسترش فيزيكي شهر براي جواب‌گويي به نيازهاي فعلي و پيش‌بيني براي نيازهاي آينده است؛ چراكه اين مهم علاوه‌بر سياست‌هاي شهرسازي، مسائل اقتصادي ـ اجتماعي و زيست محيطي بسياري از مناطق شهري را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد. در اين راستا، با توجه به محدوديت زمين براي توسعۀ شهرها و همچنين مشكلات حاصل از رشد بي‌رويه و پراكندۀ شهرها، به توسعۀ پايدار به‌منزلۀ راهبردي مطرح توجه شده است، توسعه‌اي كه كمترين آسيب را به محيط وارد مي‌كند و شهري سالم براي زندگي فراهم مي‌آورد. يكي از رويكردهاي مطرح در توسعۀ پايدار شهرها، توجه به زمين‌هاي قهوه‌اي است. در اين رويكرد، بر استفادۀ مجدد از زمين‌هاي شهري تأكيد شده است. در مقالۀ حاضر، با استفاده از روش توصيفي، تكويني و موردي به بررسي اهداف و مزاياي توسعۀ پايدار پرداخته مي‌شود. فراينـد و نحوۀ برخورد با انواع اين زمين‌ها مشخص مي‌شود و براي عيني‌كردن مباحث، دو نمونۀ موردي توسعۀ ‌پايدار، كه قبلاً انجام شده، معرفي مي‌شوند. نمونۀ اول مسيل كن تهران (بوستان جوانمردان) و نمونۀ دوم (خارجي) پارك المپيك لندن در كشور انگلستان است و در ادامه، روند تحقيق زمين‌هاي قهوه‌اي پادگان ارتش تبريز به‌منزلۀ نمونۀ موردي بررسي مي‌شود.