طراحي و اعتباريابي الگوي اعتبارسنجي و تضمين كيفيت نظام آموزش عالي ايران

هدف پژوهش حاضر طراحي و اعتباريابي الگوي اعتبارسنجي و تضمين كيفيت نظام آموزش عالي ايران بود. روش انجام پژوهش، روش تحقيق تركيبي با طرح اكتشافي–مدل توسعه ابزار بود. در بخش كيفي پژوهش با استفاده از روش نظريه زمينه‌اي و مصاحبه با 36 نفر از خبرگان آموزش عالي، 25 عامل و 157 ملاك مورد اكتشاف قرار گرفت. براي اعتبار يافته‌هاي كيفي، از ملاك‌هايِ قابليت اعتماد، قابليت انتقال، قابليت ارتباط و قابليت تأييد استفاده شد. سپس، در بخش كمي، پرسشنامه‌اي طراحي و براي مطالعه مقدماتي در اختيار 84 نفر از خبرگان آموزش عالي ايران قرار گرفت. بر اساس، بازخوردهاي دريافتي، پرسشنامه اصلاح؛ و نسخه نهايي آن روي 293 نفر اجرا شد. اعتبار پرسشنامه توسط صاحب‌نظران تأييد و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ برابر با (0.982) شد. در بخش كيفي پژوهش، روش نمونه‌گيري هدفمند غيراحتمالي و در بخش كمي، روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي به كار رفت. آزمون ابزار اندازه‌گيري مزبور، از طريق تحليل مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده صورت گرفت. با انجام تحليل عاملي تأييدي مرتبه اول، الگوي مزبور به 22 عامل و 150 ملاك اصلاح و تعديل يافت. نتايج تحليل عاملي تأييدي مرتبه دوم نيز نشان داد كه عوامل 22 گانه احصاءشده داراي بار عاملي كافي جهت پيش‌بيني الگوي اعتبارسنجي و تضمين كيفيت نظام آموزش عالي ايران است. همچنين، شاخص‌هاي برازش، (CMIN/DF) برابر با 1.924، (RMSEA) برابر با 0.39، (GFI) برابر با 0.976، (AGFI) برابر با 0.939، (CFI) برابر با 0.928، (NNFI) برابر با 0.953، (TLI) برابر با 1.000، (IFI) برابر با 0.928 و (RFI) برابر با 0.925 نشان داد، الگوي طراحي و اعتباريابي‌شده براي اعتبارسنجي و تضمين كيفيت نظام آموزش عالي ايران از برازش بسيار مطلوبي برخوردار است.