تحليل شيوه‌هاي بازنگري و نوآوري زلالي خوانساري در تصاوير موتيوهاي گياهي (مجموعه اشعار زلالي‌خوانساري)

موتيوهاي گياهي و سنّت‌هاي ادبي مربوط به آنها يكي از وجوه تصاوير شعري زلالي‌خوانساري شاعر سبك هندي در سدۀ يازدهم هجري را تشكيل مي‌دهند. وي گاه به‌ضرورت و گاه به قريحۀ شعري به بازنگري سنّت‌هاي ادبي مربوط به موتيوهاي گياهي در شعر خود دست زده است. براين‌اساس، پژوهش حاضر با بهره‌گيري از روش توصيفي‌تحليلي، رويكردهاي زلالي را در برابر سنّت‌هاي ادبي مربوط به موتيوهاي گياهي بررسي كرده است. دستاوردهاي اين پژوهش نشان ‌داد وي در مواجهه با سنّت‌هاي ادبي مربوط به موتيوهاي گياهي سه رويكرد داشته است؛ تكرار سنّت ادبي، همراهي سنّت ادبي با تصوير تازه و نوآوري. بدين‌ترتيب يكي از رويكردهاي شاعر تكرار سنّت ادبي بوده است كه از بطن آن با روش‌هاي گوناگون تصاوير تازه شكل گرفته‌اند. افزون‌‌بر اين زلالي‌خوانساري توانسته است با تواني كه در آفرينش هنري تصاوير دارد، تصاويري نو و بدون ‌پيشينه از موتيوهاي گل سرخ، سرو، شقايق، شكوفه، غنچه، لاله و نخل پديد آورد كه اغلب اين تصاوير نو را از‌طريق تصوير مصراع دوم، شرح داده و تكميل كرده است.