فرد، اجتماع و شهر مطلوب از منظر علامه طباطبائي

بي‌ترديد علامه طباطبائي يكي از بزرگترين حكماي مكتب حكمت متعاليه در عصر حاضر مي‌باشند كه از جهتي در تبيين چهارچوب نظري و تفسير اين حكمت، بسيار كوشيده اند و از وجه ديگر، بسيار بر جنبه‌هاي اجتماعي و رابطه‌ي جامعه با فرد تفكر و تعمق كرده اند، كه در نوع خود كم نظير و قابل توجه است. وي در اكثر آثار خود به بيان چيستي و چگونگي رابطه‌ي فرد و اجتماع پرداخته كه نشانگر اهميت موضوع براي ايشان دارد. علامه معتقد است افراد و اجتماع انساني قابل‌تفكيك نيستند و لازمه‌ي انسان بودن، اجتماعي بودن اوست و فرد زماني به سعادت، تعالي و كمال مي رسد كه در جامعه و اجتماع باشد و حضور فعال در آن داشته باشد. اين مهم براي تك تك افراد جامعه فارغ از زن و مرد بودن لازم و حياتي است. اين پژوهش با رويكردي كيفي، با استفاده از راهبرد مفهوم‌سازي داده بنياد به بررسي فرد، اجتماع و شهر مطلوب از منظر علامه طباطبائي در قالب بررسي كتب تأليفي او پرداخته است. روش تحقيق به‌صورت كيفي و مبتني بر استراتژي تحليلي-توصيفي بر مبناي مطالعات كتابخانه‌اي استوار بوده است. توجه به اجتماع در عين توجه به فرد، بالطبع اجتماعي بودن انسان، توجه به عقل فردي و اجتماعي، تعاون و همكاري جامعه، نقش و جايگاه زن در جامعه و حركت جمعي در جهت رسيدن به كمال در ميان شهروندان از موارد خاص مورد توجه اين فيلسوف شهير در باب فرد، اجتماع و شهر مطلوب بوده است. تأكيد عمده اجتماع و شهر مطلوب در تفكر اين انديشمند، ناظر بر سير ارتقاي توجه به زندگاني مادي و معنوي شهروندان و توجه كافي به امور روحاني و معنوي در فضاهاي شهري مي‌باشد.