تحليل رابطه بين طراحي داخلي مبلمان و رفتار ادراكي دانشجويان پسر خوابگاهي (مطالعه موردي: خوابگاه دانشگاه ارم شيراز)

امروزه ساختار نظام آموزشي در كشور، موجب پذيرش دانشجويان غير بومي شده و اين امر، موجب شكل گيري محيط هايي به نام خوابگاه هاي دانشجويي گرديده‌است. ساكنين اين خوابگاه ها، علاوه بر دستيابي به تجارب جديد و تعامل با ديگران، انتظار دارند محيط خوابگاه؛ همچون خانه، تأمين كننده حريم شخصي باشد. يكي از معضلاتي كه در بين اين دانشجويان مي توان به‌خوبي مشاهده نمود، احتياج به محيط مناسبي براي زندگي، با مبلمان و بالاخص فضاي كالبدي مورد نيازشان مي باشد. با توجه به اين حقيقت كه، مطالعه رفتار انسان، وابسته به مطالعه محيط آن رفتار مي باشد، لذا اين تحقيق به ترجيح دانشجويان درمورد مبلمان مورد نياز اتاقشان و شرايط محيطي در خوابگاه، از مباحث معماري و روانشناسي محيط پرداخته است؛ چرا كه لازم است در كنار فعاليت هاي آموزشي و پژوهشي، از فضاهاي مطلوب براي سكونت دانشجويان كمك گرفت تا آن ها نيز بتوانند از كيفيت زندگي سالم بهره مند شوند. از اين رو، اين پژوهش در پي يافتن راهبردهاي ارائه معماري داخلي خوابگاه هاي دانشجويي، متناسب با رفتار فضايي دانشجويان پسر، بر پايه مبلمان اين فضاها نگارش گرديده است. جامعه آماري اين تحقيق متشكل از بين 123 دانشجو ساكن در دو خوابگاه بوده، كه پرسشنامه اي حاوي 2 گروه سؤال، از ترجيحات دانشجويان در حوزه محيط، معماري و مبلمان مورد نيازشان، را پاسخ دادند. با توجه به نتايج و استفاده از آمار تشريحي مشخص گرديد كه دانشجويان خوابگاه ها، بدون درنظرگرفتن مقدار هزينه، خوابگاه را بر اساس مواردي از جمله كمترين ازدحام و شلوغي، فضاي شخصي بيشتر و شرايط مناسب براي استراحت و مطالعه انتخاب مي نمايند و در فضاي داخلي اتاق، مبلماني را ترجيح مي دهند كه مقرون به صرفه، ساده، طبيعي، چندكاره و بادوام بوده و همچنين علاوه بر روشنايي، كاربردي و انعطاف پذير نيز باشد.