مخاطرات استراتژيك هند در چارچوب ابتكار «يك كمربند يك راه

در حالي كه اقتصاد هند به‌شدت به سرمايه‌گذاري در زيرساخت‌ها و توليد نيازمند است، اين كشور نه تنها از پيوستن به ابتكار يك كمربند يك راه خودداري مي‌كند، بلكه تأكيد دارد كه اين پروژه منجر به افزايش رقابت و تنش منطقه‌اي مي‌شود و حاكميت كشورها را نقض و در راستاي جاه‌طلبي‌هاي پكن طراحي شده است. حتي برخي عمق بي‌اعتمادي را افزايش داده و بر اين باورند كه استقرار امكانات دريايي در اقيانوس هند و تقويت ارتباط زميني چين و پاكستان، يخشي از استراتژي محاصره هند توسط پكن است. ازاين‌رو، مقاله حاضر باهدف ارزيابي پيامدهاي اقتصادي، نظامي و ژئوپليتيكي ابتكار يك كمربند يك راه، درصدد پاسخ به اين پرسش است كه چرا هند توسعه تداركات نهادي پكن از جمله ابتكار يك كمربند يك راه تهديدي اساسي در جهت منافع ملي خود مي‌داند؟ با بهره‌گيري از روش توصيفي-تبييني و با اتكا بر بنيادي‌ترين اصل رئاليسم ساختاري با اين منطق كه ساختار نظام بين‌الملل را قابليت‌ها تعين مي‌كنند نه اهداف، فرضيه مورد آزمون اين‌گونه طراحي‌شده است كه دستاورد اقتصادي قابل‌توجه از اين پروژه يك فرض كاملاً منطقي است اما اين ابتكار مي‌تواند تضميني براي نفوذ منطقه‌اي چين و حضور نظامي و امنيتي اين كشور در اقيانوس هند باشد و از اين طريق توزيع قدرت نسبي را به نفع پكن تغير دهد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد مخالفت هند با اين ابتكار ريشه در مسائل حاكميتي و تماميت ارضي دارد.