تأثير جايگاه روسيه در ساختار قدرت جهاني بر مسأله‌ ‌هسته‌اي ايران (از 2003 تا 2023)

تراژدي از دست رفتن عظمت دوره‌ي تزاري و ابرقدرتي شوروي را مي‌توان يكي از معدود نقاط اشتراك طيف‌‌هاي فعال در روند‌هاي سياسي و اجتماعي در فدراسيون روسيه دانست. اين احساس در قالب آرمان تبديل روسيه به يك قدرت بزرگ، نمود مشهودي داشته است و خصوصاً در گفتمان متأخر سياست خارجي روسيه كه به نام اوراسياگرايي پوتين شناخته مي‌شود و به صورت ويژه در دوره دوم رياست جمهوري پوتين و از سال 2012 تا كنون دنبال مي‌شود، شدت بيشتري گرفته است. بر اين اساس، جايگاه ايران در دكترين اوراسياگرايي پوتين ارتقا يافته و به دنبال آن حمايت‌ها و همكاري‌‌هاي ‌هسته‌اي روسيه با جمهوري اسلامي ايران فزوني يافته است، هر چند رفتار روسيه در اين موضوع داراي تعارض و پارادوكسيكال بوده است. اين پژوهش به دنبال آزمون اين ديدگاه، بر اساس اين سوأل است كه جايگاه روسيه در ساختار قدرت جهاني، چه تأثيري بر مسأله‌ي ‌هسته‌اي ايران داشته است؟ يافته‌هاي اين پژوهش كه به روش كار توصيفي - تحليلي و با رويكردي تاريخي صورت گرفته، نشان مي‌دهد كه تأثير روسيه در اين خصوص بر اساس گفتمان‌‌هاي سياست خارجي‌اش، از طيف غرب‌گرايي به طيف اوراسياگرايي پوتين ميل پيدا نموده و به تبع آن تأثيرات جايگاه روسيه بر مسأله ‌هسته‌اي ايران، نمود بيشتري پيدا نموده است.