تبيبن سياست خارجي ايران در پرتو نقش متغيرهاي جامعه، دولت و نظام بين الملل (1402- 1400)

در اين مقاله تلاش مي شود با تاكيد بر بعضي از متغيرهاي »جيمز روزنا« مثل دولت ، جامعه و نظام بين الملل به تبيين سياست خارجي ايران و ارزيابي آن در دوره زماني(2ساله ابتدايي) رئيسي پرداخته شود. سوال اين مقاله عبارتست: سياست خارجي ايران در پرتو تقاضاها،ارزش ها و هنجارهاي گروه ها و طبقات متوسط جامعه، گرايش‌هاي خارجي دولت و ارتباط با قدرت هاي بزرگ(چين،روسيه و امريكا)چگونه تبيين مي شود؟متدولوژي مقاله تحليلي –تبييني است.فرضيه عبارتست از: سياست خارجي ايران در مقطع زماني 1402-1400 با توجه به متغير دولت( شرق گرايي ناشي از يكدست شدن نهادهاي حاكميتي )و متغير ساختار نظام بين الملل (همسويي با روسيه و چين در نظام بين المل) و كم توجهي به خواسته ها،تقاضا و ايده‌هاي جامعه خصوصا طبقه متوسط قابل تبيين مي باشد.يافته هاي پژوهش نشان مي دهد متغيرهاي دولت و سيستم بين الملل بيشترين تاثير و متغير جامعه به خصوص ارزش ها،هنجارها و تقاضاهاي طبقه متوسط نقش حاشيه اي در جهت گيري سياست خارجي رئيسي ايفاء مي نمايند.