نقش سبك هاي فرزند پروري و كاركردهاي خانواده در پيش بيني رفتارهاي پرخاشگرانه دانش آموزان تحت پوشش كميته امداد

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش كاركردهاي خانواده و سبك‌هاي فرزندپروري والدين در پيش‌بيني پرخاشگري دانش‌آموزان تحت پوشش كميته امداد استان بوشهر انجام شد. روش پژوهش: روش تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و از منظر روش، توصيفي از نوع همبستگي بود. بدين منظور با استفاده از روش نمونه‎گيري خوشه‎اي، 200 نفر از دانش‌آموزان تحت پوشش كميته امداد شهر بوشهر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. گردآوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي سبكهاي فرزندپروري بامريند (1991)، پرخاشگري باس و پري (1992) و پرسشنامه كاركردهاي خانواده اپستاين، بالدوين و بيشاب (1983) انجام شد. روش تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS در سطح توصيفي با استفاده از ميانگين و انحراف معيار و در سطح استنباطي از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به شيوه گام به گام استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد سبك‌هاي فرزندپروري استبدادي، قاطع و سهل‌گيرانه به همراه خرده مقياس‌هاي ايفاي نقش، آميختگي عاطفي و ارتباط به صورت مشترك 48 درصد از واريانس متغير پرخاشگري را به طور معناداري پيش‌بيني مي‌كند (0.001 p). سبك فرزندپروري قاطع و سهل‌گيرانه به ترتيب 0.02 و 0.02 از تغييرات پرخاشگري را به تنهايي پيش‌بيني مي‌كنند، اما اين مقدار معنادار نيست. متغيرهاي سبك فرزندپروري استبدادي 0.46، ايفاي نقش 0.43، آميختگي عاطفي 0.20، و ارتباط 0.16 از واريانس متغير پرخاشگري را به تنهايي پيش‌بيني مي‌كنند. نتيجه‌گيري: با اصلاح سبك فرزندپروري والدين و اصلاح الگوي كاركردهاي خانواده مي‌توان به ميزان قابل توجهي از پرخاشگري دانش‌آموزان پيشگيري كرد.