تدوين الگوي آموزشي خود مراقبتي روان ‌شناختي و اثربخشي آن بر خودتنظيمي هيجاني نوجوانان آسيب ‌پذير شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر به منظور تدوين الگوي آموزشي خود مراقبتي روان‌ شناختي و اثربخشي آن بر خودتنظيمي هيجاني نوجوانان آسيب‌پذير شهر تهران بود. روش: روش پژوهش آميخته (كيفي-كمي) از نوع اكتشافي بود. در بخش كيفي از روش روايت پژوهي و در بخش كمي از طرح نيمه آزمايشي پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل استفاده شد. جامعه پژوهش دختران نوجوان آسيب پذير بودند كه در بخش كيفي پس از مصاحبه به روش هدفمند اشباع نظري صورت پذيرفت و در بخش كمي نمونه گيري به روش غيرتصادفي در دسترس انتخاب شدند.ابزار پژوهش كيفي مصاحبه نيمه ساختار يافته بود و در بخش كمي از پرسشنامه نظم جويي هيجان استفاده شد. پس از تدوين الگوي آموزشي خودمراقبتي روان‌شناختي، گروه آزمايش در معرض مداخله قرار گرفتند. داده‌ها به شيوه تحليل كوواريانس به روش تحليل واريانس آميخته تحليل شده است.يافته‌ها: در بررسي كيفي پديدار شناسي مؤلفه‌هاي خودمراقبتي پس از كدگذاري مقوله ها، پنج مضمون اصلي ظرفيت هاي درون فردي خودمراقبتي رواني، خودمراقبتي بين فردي، ارزيابي خودمراقبتي، تسهيل‌گرها و تهديدگرهاي خودمراقبتي و راهبردهاي خودمراقبتي رواني احصاء شد. در بخش كمي نتايج تحليل داده‌ها حاكي از آن بود كه درگروه مداخله بين مراحل پيش‌آزمون با پس‌آزمون و مراحل پيش‌آزمون و پيگيري، در نمرات متغير خودتنظيمي هيجاني تفاوت معناداري وجود دارد؛ اما بين ميانگين نمرات متغيرهاي پژوهش، در پس‌آزمون با پيگيري تفاوتي مشاهده نشده است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش الگوي آموزشي خودمراقبتي روان‌شناختي با تمركز بر خودكارآمدي، منبع كنترل، تنظيم هيجان و حل مسأله به بهبود خودتنظيمي هيجاني نوجوانان آسيب‌پذير مي انجامد.