مقايسه اثربخشي آموزش قصه گويي مبتني بر خودگويي مثبت و ذهن‌ آگاهي كودك محور براميدواري در كودكان سرطاني

هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي آموزش قصه‌گويي مبتني بر خودگويي مثبت و ذهن آگاهي كودك محور بر اميدواري در كودكان سرطاني مي‌باشد. روش: اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي داراي پيش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه كودكان 8 تا 12 ساله مبتلا به انواع سرطان كه در سال 1400 تا خرداد 1401 در بيمارستان بوعلي سيناي ساري تحت درمان بودند، انتخاب شدند. حجم نمونه شامل 60 كودك مبتلا به سرطان كه به روش نمونه‌گيري هدفمند برحسب معيارهاي ورود و خروج انتخاب شدند و سپس به طور تصادفي در سه گروه 20 نفري، دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل جايگماري شدند. گروه آزمايشي اول به مدت 10 جلسه تحت آموزش قصه‌‌گويي مبتني بر خودگويي مثبت و گروه دوم آزمايش دوم نيز 10 جلسه تحت آموزش ذهن آگاهي كودك محور قرار گرفتند. ابزار استفاده شده پرسشنامه‌ي اميدواري كودكان (اسنايدر و همكاران، 1996) مي‌باشد. تجزيه و تحليل داده‌ها با تحليل واريانس آنوا و آزمون تعقيبي بن فروني در نرم افزار SPSS-25 انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو روش آموزش در افزايش اميدواري كودكان سرطاني با اثربخشي معناداري همراه بودند .اما در مقايسه اين دو رويكرد درماني، آموزش قصه‌گويي مبتني بر خودگويي مثبت نسبت به ذهن‌آگاهي كودك محور اثر گذراتر است. بحث و نتيجه‌گيري: آموزش قصه گويي مبتني بر خودگويي مثبت و ذهن آگاهي كودك محور بر اميدواري كودكان سرطاني مؤثر است و مي‌تواند زمينه افزايش ارتقا سلامت و اميدواري در كودكان سرطاني شود.