داربست حاصل از ماتريكس برون‌سلولي پرده آمنيون انساني، موجب تعديل تعداد ماست‌سل‌هاي بافت گرانوله و تسريع التيام زخم پوستي موش صحرايي ديابتي مي‌ شود

سابقه و هدف: يكي از مهم‌ترين عوارض شايع بيماري ديابت، زخم‌هاي پوستي مزمن است. به‌تازگي داربست حاصل از پرده‌آمنيون انساني (Human Amniotic Membrane Scaffold, HAMS) به‌عنوان يك پانسمان مورد استفاده قرارمي‌گيرد. در مطالعه حاضر اثر پيوند HAMS بر ميزان بسته شدن زخم و تعداد انواع ماست‌سل‌هاي نوع 1، 2 و 3 در بافت گرانوله موش‌صحرايي ديابتي مورد ارزيابي قرارگرفت. مواد و روش‌ها: 45 سر موش صحرايي ديابتي به سه گروه 15 عددي تقسيم شدند: زخم سالم، زخم ديابتي و زخم ديابتي تيمارشده با HAMS. 30 روز پس‏از القاي ديابت در موش‌ها با تزريق 55mg/kg استرپتوزوتوسين، زخم تمام ضخامت پوستي حلقوي به قطر 51 ميلي‌‌متر ايجاد شد. سپس HAMS به ناحيه زخم پيوند شده و درصد بسته‏شدن زخم و تراكم انواع ماست‏سل‌ها در بافت گرانوله در روزهاي 7، 14 و 21  ارزيابي‌ شد. يافته‌ها: پيوند HAMS باعث تسريع بسته‌شدن زخم در گروه تيمار نسبت به گروه ديابتي شد(P 0/05). تعداد انواع ماست‏سل‏ها و هم‌چنين تعداد كلي آن‏ها در گروه ديابتي نسبت به گروه سالم در روز 7 كاهش معنادار(P 0/001) و در روز‏هاي 14 و 21 افزايش معنادار يافته بود(P 0/001). درحالي‏كه با پيوند HAMS اين تغييرات تعديل شد؛ به‏نحوي‌كه در همه‌موارد بجز تعداد ماست‏سل‏هاي نوع 3 در روز 7، تفاوت‏هاي معنا‏داري با گروه ديابتي مشاهده شد(P 0/01). علاوه‌بر‌آن در گروه پيوند HAMS تعداد ماست‏سل‏هاي نوع 1 و 3 در روز 14 به سطح گروه سالم رسيده بود. استنتاج: اين نتايج نشان مي‌دهد، HAMS باعث تعديل واكنش‏هاي التهابي از طريق اثر بر تعداد ماست‏سل‏هاي بافت گرانوله و به دنبال آن موجب بهبود روند ترميم زخم مي‌شود.