مقايسه‌ي تأثير چهار هفته غذاي پرچرب، كاهش حجم تمرين و بي‌تمريني در پي شش هفته تمرين ورزشي بر عوامل برادي‌كاردي ناشي از ورزش در رت‌هاي ماده

سابقه و هدف: برادي‌كاردي سينوسي ناشي از ورزش يكي از تغييرات اصلي در ورزش‌كاران است كه با كاهش ضربان قلب ذاتي مرتبط است. هدف اين تحقيق بررسي تأثير چهار هفته تغذيه‌ پرچرب، كاهش حجم تمرين و بي‌تمريني به‌ دنبال شش هفته تمرين با حجم بالا بر ميزان پروتئين Hyperpolarization-activated, cyclic nucleotide-gated (HCN4) است. مواد و روش‌ها: تعداد 30 رت ماده از نژاد اسپارگوداولي (شش‌هفته‌اي) به‌ طور تصادفي، به شش گروه مساوي تقسيم شدند. گروه اول گروه كنترل ده‌هفته‌اي با تغذيه‌ي استاندارد، گروه دوم گروه تمرين با حجم بالاي ده‌هفته‌اي با تغذيه استاندارد، گروه سوم گروه تمرين شش‌هفته‌اي و چهار هفته كاهش حجم تمرين با تغذيه‌ي استاندارد، گروه چهارم گروه تمرين شش‌هفته‌اي و چهار هفته كاهش حجم تمرين با تغذيه‌ي پرچرب، گروه پنجم گروه تمرين شش‌هفته‌اي و چهار هفته بي‌تمريني با تغذيه‌ي پرچرب و گروه ششم گروه تمرين شش‌هفته‌اي و چهار هفته بي‌تمريني با تغذيه‌ي استاندارد بودند. پس از پايان 10 هفته، ميزان پروتئين HCN4 در تمامي گروه‌ها با روش وسترن‌بلات اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تمامي گروه‌هاي تجربي كاهش معني‌داري در ميزان پروتئين HCN4، نسبت به گروه كنترل داشتند. هم‌چنين، به ‌ترتيب، كم‌ترين ميزان HCN4 براي گروه دوم، ششم، سوم، چهارم، پنجم و كنترل بود (0/05≥P). در همين راستا، نتايج الكتروكارديوگرام نيز نشان داد كه در تمامي گروه‌ها نسبت به گروه كنترل، ضربان قلب كاهش معني‌دار و فاصله‌ زماني RR افزايش معني‌دار داشت(0/05≥P). استنتاج: كاهش حجم تمرين نسبت به بي‌تمريني مي‌تواند اثرهاي برادي‌كاردي سينوسي ناشي از تمرين با حجم بالا را بهتر بازيافت كند؛ ولي تغذيه‌ي پرچرب به بررسي بيش‌تر نياز دارد.