گزارش يك مورد سندرم پلي گلندولار اتوايميون تايپ دو

سندرم اشميت، يك پلي اندوكرينوپاتي است كه با نارسايي اندام‌هاي متعددي خود را نشان مي‌دهد. اين سندرم در بيماران با دو يا بيشتر از دو مورد از موارد زير تعريف مي‌شود: نارسايي آدرنال، بيماري گريوز، تيروئيديت اتوايميون و ديابت تيپ يك. در اين گزارش موردي، بيماري با سندرم اشميت (سندرم پلي گلندولار اتوايميون نوع دو) معرفي مي‌شود. بيمار خانم 42ساله‌اي است مبتلا به ديابت نوع يك كه با شكايت ضعف و بي‌حالي، عدم تعادل، كاهش وزن، تيرگي پوست و افت فشارخون با هايپوگلايسمي و هايپركالمي، مراجعات مكرر به بيمارستان داشته و هر نوبت، با تزريق دكستروز و پتاسيم كلرايد وريدي در بيمارستان و دستور كاهش مصرف انسولين در منزل، ترخيص مي‌شده است. در آخرين نوبت بستري با شك به نارسايي آدرنال، سطح كورتيزول خون بررسي شد كه پايين (كم‌تر از 0/5 ميكروگرم بر دسي‌ليتر) بود. هم‌چنين، عدد ACTH بالا، آلدوسترون پايين و رنين نرمال گزارش شد كه نارسايي ثانويه‌ي آدرنال را براي بيمار مطرح كرد. آزمايش‌هاي TSH و T4 انجام شد و در آزمايش ابتدايي، TSH در حد كم‌تر از 0/2 گزارش شد و بعد از تكرار آزمايش، سطح TSH نرمال گزارش شد. باتوجه‌به عدد بالاي TRAb، هايپر تيروئيدي ساب كلينيكال براي بيمار مطرح شد. بيمار تحت درمان با پردنيزولون و فلودروكورتيزون قرار گرفت و به‌وضوح بهبود يافت. اين گزارش به پزشكان يادآوري مي‌كند كه اگر بيمار مبتلا به ديابت دچار كاهش نياز به انسولين شد، در اسرع وقت، نارسايي آدرنال را بررسي كنند تا از عوارض احتمالي ناشي از آن كاسته شود.