سياست‌هاي پيشگيري و كنترل ناقلين بيماري دانگ (آئدس اجيپتي و آلبوپيكتوس) در ايران

سابقه و هدف: به‌ دليل توسعه تجارت و مسافرت و وجود برخي مشكلات در كنترل آئدس‌هاي ناقل، تب دانگ به مشكل عمده‌ي بهداشت عمومي در بسياري از مناطق دنيا تبديل شده است. هدف از اين خلاصه‌ سياستي، تجزيه‌وتحليل داده‌ها و ارائه سياست‌هاي مناسب مبتني بر شواهد براي كنترل تب دانگ و پيشگيري از آن است. مواد و روش‌ها: پـژوهـش حاضر از نوع مرور نظام‌مند به‌منظور تدوين خلاصه‌ي سياستي در ايران است كه بر اساس اجزاي يك خلاصه‌ي سياستي در سه مرحله انجام گرفت. مرحله‌ي اول: به تشخيص و توصيف مشكل به‌‌صورت هدفمند و با بررسي مستندات علمي از طريق جست‌وجو در پايگاه‌هاي علمي داخلي و خارجي، وب‌سايت‌ها، گايدلاين‌ها و كتاب‌ها پرداخته شد. مرحله‌ي دوم: پيش‌نويسي از عناصر اولويت‌دار مرتبط با چهارچوب سياستي را نويسنده‌ي اول تهيه كرد و آن را با ساير نويسندگان به بحث گذاشت. مرحله سوم: دسته‌بندي و جمع‌بندي سؤالات پيش‌نويس انجام شد و سپس، گزينه‌هاي سياستي نهايي با توافق نويسندگان تدوين شد. يافته‌ها: مطابق توصيه‌هاي بهترين شواهد در بررسي متون، پنج گزينه‌ي سياستي در كنترل و پيشگيري از تب دانگ منتقل‌ شونده به‌وسيله‌ي آئدس اجيپتي و آئدس آلبوپيكتوس در ايران، در مطالعه‌ي حاضر ارائه شد. اين گزينه‌ها عبارت‌اند از: 1. توسعه‌ي تحقيقات پايه، كاربردي و نوآوري؛ 2. تقويت ظرفيت و توانمندسازي انساني، زيرساختي و سيستم سلامت در تمام بخش‌هاي مرتبط براي مراقبت، كنترل، پايش و ارزيابي؛ 3. تقويت هماهنگي و همكاري درون و برون‌سازماني؛ 4. بسيج كردن و مشاركت جامعه براي كنترل منابع لاروي؛ 5. افزايش مقياس عملكردها و ادغام ابزارها در مديريت آن‌ها. استنتاج: به‌منظور افزايش تأثير و تداوم سياست‌ها، استفاده از رويكرد تلفيقي گزينه‌ها با حمايت مداوم مقامات مسئول (ملي، منطقه‌اي و محلي) توصيه مي‌شود.