بررسي رابطه بي‌اشتياقي اخلاقي با كيفيت مراقبت پرستاري در پرستاران مراقبت ‌كننده از بيماران مبتلا به كوويد19 بستري در بخش ويژه آي‌سي‌يو مراكز آموزشي-درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران (1401-1400)

سابقه و هدف: پرستاران شاغل در بخش مراقبت ويژه، مواجهه بيش‌تري با تعارضات اخلاقي در مراقبت از بيماران مبتلا به COVID-19 دارند. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه بي‌اشتياقي اخلاقي با كيفيت مراقبت پرستاري در پرستاران مراقبت‌كننده از بيماران مبتلا به كوويد19 بستري در بخش آي‌سي‌يو مراكز آموزشي- درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي مازندران صورت پذيرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي، از نوع هم‌بستگي در ميان 150 نفر از پرستاران مراقبت‌ كننده از بيماران مبتلا به كوويد۱۹ بستري در بخش آي‌سي‌يو مراكز آموزشي- درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران كه به‌ صورت تصادفي ساده انتخاب شده بودند، در طي سال‌هاي 1400- 1401 صورت پذيرفت. در اين مطالعه، از پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك، بي‌اشتياقي اخلاقي و كيفيت مراقبت‌هاي پرستاري استفاده شد. آناليز داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار) و استنباطي (ضريب هم‌بستگي پيرسون و رگرسيون خطي) صورت گرفت. يافته‌ها: نمره بي‌اشتياقي اخلاقي پرستاران 8/64±40/58 بود. ميزان نمره كيفيت مراقبت پرستاري در مجموع 13/25 ± 177/3، در بعد رواني اجتماعي6/50±74/92 بعد ارتباطي 2/82±36/80 و در بعد جسمي 5/45±66/73 بود. بين كيفيت مراقبت پرستاري با بي‌اشتياقي اخلاقي رابطه معني‌داري مشاهده نشد (0/05 P). استنتاج: عدم ارتباط معني‌دار بين كيفيت مراقبت پرستاري و بي‌اشتياقي اخلاقي در مطالعه حاضر، در شرايطي بوده است كه پرستاران با پاندمي كوويد19 مواجه بودند و تحت فشارهاي سازماني و رواني بالايي قرار داشتند. از اين رو، براي نتيجه‌گيري بهتر، پيشنهاد مي‌شود كه اين پژوهش در شرايط غيراضطراري و پس از پاندمي، مجدد در بخش‌هاي بستري بيماران مبتلا صورت پذيرد.