جريان قدرت در نظام سياسي مبتني بر نهج‌البلاغه

سه جريان اقتدارگرا (آبشاري)، دموكراسي (فواره‌اي)، دوسويه و طرفيني، عمده جريان‌هاي قدرت در نظام‌هاي سياسي مي‌باشند. سوال اصلي پژوهش حاضر اين است كه كدام‌يك از جريان‌هاي قدرت سه گانه، در نظام سياسي مبتني بر نهج‌البلاغه، جريان دارد؟ روش پژوهش توصيفي-تحليلي بوده و نتايج نشان داد كه جريان قدرت در نظام سياسي مبتني‌ بر نهج‌البلاغه، يك رابطه دوسويه را بين شهروندان و حاكمان ترسيم مي‌كند كه هر يك از آنان رسالت‌هاي مشخص و متقابلي را بر عهده دارند. باب مشورت در نظام سياسي مبتني ‌بر نهج‌البلاغه همواره مفتوح بوده و هيچ‌گاه بي‌اعتنايي به شهروندان و كم‌توجهي نسبت به آراي مشورتي آنان روا نمي‌باشد. انتخابات در عصر كنوني، مسير مشورت را هموار نموده و بيعت در گذشته، راه مشورت و رد يا تأييد حاكمان بوده است. مسأله نخبگان، امر پذيرفته شده‌اي است كه ضوابط آن بايد دقيقاً مشخص شود و بهتر است در بحث شايستگان گنجانده شود تا معيارهاي لازم براي آن لحاظ گردد. پيوند حق و تكليف در نهج‌البلاغه، پيوندي عميق است و بسياري از حقوق مطرح در نهج‌البلاغه در باب سياست، تكليف‌آور مي‌باشد.