بررسي مقايسه‌اي رويكرد دولت ‌هاي جمهوري اسلامي ايران پيرامون پرونده هسته‌اي (1397-1376)

بدون شك پرونده هسته‌اي ، مهم‌ترين موضوع سياست خارجي دولت هاي جمهوري اسلامي ايران در سه دهه‌ي گذشته است كه سياست داخلي و خارجي آن‌ها را تحت تأثير قرار داده و در اين ميان بازيگران خارجي به‌ويژه قدرت‌هاي بزرگ درروند شكل‌گيري و تبديل بعد فني- حقوقي آن به پرونده اي سياسي- امنيتي، نقشي بي بديل و اساسي داشته‌ اند كه تاكنون آثار و پيامدهاي گوناگوني به دنبال داشته است كه كنكاش پيرامون روند شكل‌گيري و بررسي زواياي مختلف اين پرونده از اهميت خاصي برخوردار مي‌باشد و مقاله حاضر بر آن است با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و كاربست نظريه گفتمان به اين سؤال اصلي پاسخ دهد كه الگوي رفتاري حاكم بر سياست خارجي دولت ‌هاي جمهوري اسلامي ايران‌ در موضوع هسته‌اي كدم‌اند و چه آثار و پيامدهايي به دنبال داشته است؟ يافته‌ هاي پژوهش نشان مي‌دهد ايجاد مديريت واحد در پرونده هسته‌ اي (در دوره اول)، تبديل موضوع هسته‌ اي به گفتماني عمومي و مقابله با زياده‌خواهي كشورهاي غربي (در دوره دوم)، افشاي چهره ايالات‌متحده و كاهش سطح اعتماد عمومي به اين كشور (در دوره سوم) مهم‌ترين نقاط قوت وهم چنين انفعال در برابر شوراي حكام و تهديدات كشورهاي غربي (در دوره اول)، سوءاستفاده كشورهاي غربي از گفتمان احمدي ‌نژاد (در دوره دوم)، گره زدن مسائل اقتصادي با پرونده هسته‌ اي و تفسيرهاي متفاوت از برجام (در دوره سوم) از مهم‌ترين نقاط ضعف دولت‌هاي جمهوري اسلامي ايران در پرونده هسته‌اي مي‌باشد.