نقش نيروهاي شيعي در سياست عراق پس از صدام (تأكيد بر دوره نوري المالكي)

عراق كشوري مهم در همسايگي ايران، داراي اقوام و قوميت‌هاي متعددي است. اكثر جمعيت آن شيعه مي‌باشند كه به دليل تسلط «حزب بعث» هيچ گاه نتوانستند به ايفاي نقش در اين كشور بپردازند و امور كشور همواره در دست سني‌هاي منطقه بوده است. پس از سقوط صدام توسط نيروهاي آمريكايي شاهد تغييرات اساسي در اين كشور بوده‌ايم. از جمله اين موراد جايگاه و موقعيت گروه‌هاي مختلف در بافت تصميم‌گيري در عراق است. هر چند فرقه‌گرايي همچنان در اين كشور مهم‌ترين عامل نا آرامي در كشور به حساب مي‌آيد؛ اما با توجه به اينكه نيروهاي سابق ديگر قدرت را در دست نداشته‌اند، زمينه‌هاي حضور شيعيان در اين كشور فراهم شد. با توجه به درك اين موراد و تغيير اوضاع، اين مقاله در نظر دارد به اين سؤال پاسخ دهد، سقوط صدام چه نقشي در وضعيت  قدرت‌يابي شيعيان در عراق در دوره نوري المالكي داشته است؟ فرض بر اين است كه سقوط صدام موجب خروج شيعيان از انزوا، پررنگ شدن نقش مرجعيت و هدايت شيعيان عراق در امور كشور، حضور در احزاب مهم كشور و در دست گرفتن مهم‌ترين پست‌هاي حكومتي، نقش آفريني در نيروي امنيتي كشور در  قالب حشدالشعبي شده است. مقاله به روش توصيفي-تحليلي و با از طريق گرداوري منابع كتابخانه‌اي سعي دارد فرضيات ارائه شده را مورد واكاوي قرار دهد.