بررسي بسترهاي شكل گيري در بحران سوريه از منظر نظريه محروميت نسبي

منطقه خاورميانه با موقعيت ژئوپليتيكي ويژه همواره براي قدرت‌هاي بزرگ حائز اهميت بوده است، همچنين كشورهاي اين منطقه نيز مهد بحران هاي مهم منطقه‌اي و زمينه‌هاي تنازع آن را به طور مداوم فراهم نموده‌اند. كشور سوريه به عنوان يك بازيگر خاورميانه‌اي و موقعيت استراتژيكي ويژه كه در اتصال سه قاره آسيا، اروپا و آفريقا نقطه‌ي حساس محسوب مي‌شود با دارا بودن موقعيت داخلي خاص اعم از تنوع قومي، نژادي و مذهبي اين كشور را مستعد بروز بحران‌هاي قومي، مذهبي و نژادي قرار داده و كوچك‌ترين بي‌ثباتي سياسي در اين كشور به يك بحران عظيم ختم خواهد شد. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي تحليلي به دنبال پاسخگويي به اين سؤال است كه بسترهاي شكل‌گيري بحران در سوريه چگونه بوده است؟ در پاسخ به اين پرسش اين فرضيه بررسي شده است كه توزيع متفاوت قدرت سياسي و منابع اقتصادي در بخش‌هاي اقليت و اكثريت جامعه سوريه باعث بروز تعارض گرديده است كه بر اساس چارچوب نظري محروميت نسبي بررسي مي‌شود.